Τρίτη 14 Αυγούστου 2007

Για την ιστορία...

Ανέκαθεν υπήρξα παχουλή. Γεννήθηκα με περιττά κιλά, μεγάλωσα με περιττά κιλά κι αυτά αυξάνονταν ραγδαία στο πέρασμα του χρόνου. Άρχισα τις δίαιτες από πολύ μικρή. Απ' τα 12 μου. Θυμάμαι σαν σήμερα ότι την ημέρα που θα άρχιζα εγώ την δίαιτα το τραπέζι είχε όλα τα αγαθά μιας και είχαμε επισκέπτη στο σπίτι. Το μεσημεριανό μου γεύμα εκείνης της πρώτης ημέρας ήταν ένα γιαούρτι πλήρες και μια φρυγανιά. Η μάνα μου καλοδέχθηκε την απόφασή μου, αλλά δεν σκέφθηκε πως ήμουν πολύ μικρή για να αρχίσω εξαντλητική δίαιτα. Δεν κράτησε πάντως γιατί δεν άντεχα να επιστρέφω απ' το σχολείο θεονήστικη -το χαρτζιλίκι μου δεν έφτανε για να αγοράσω κάτι της προκοπής να φάω στα διαλείμματα- κι εγώ να τρώω ένα γιαούρτι ή κάνα φρούτο. Η μάνα μου απογοητευτήκε και άρχισε μετά ένα απίστευτο κυνήγι ...μαγισσών. Μετρούσε κάθε μου μπουκιά, το χαρτζιλίκι στο σχολείο είχε λιγοστέψει και τελικά έφτανα να τρώω κρυφά. Παιχνίδι δεν υπήρχε. Ήταν απαγορευμένο για μένα κορίτσι πράμα να παίζω με τα αγόρια της γειτονιάς και έτσι αντί να κινούμε και να καίω θερμίδες, καθόμουν στο σπίτι κάνοντας ότι διάβαζα ή άκουγα ραδιόφωνο με τις ώρες (ήταν η μοναδική μου διαφυγή στην κλεισούρα μου).
Σε μικρή ηλικία και μπαίνοντας στην εφηβία άρχισα να πίνω τα έτοιμα ροφήματα που αντικαθιστούν ένα γεύμα. Δεν ήξερα αλλά ούτε και οι δικοί μου ρώτησαν στο φαρμακείο τι ήταν αυτά τα ροφήματα... Αυτό που ήξερα πάντως ήταν ότι δεν μου έκοβαν την πείνα παρά την ωραιότατη γεύση τους. Ήμουν στα 14 όταν με πήγαν σε ένα ινστιτούτο καλλονής (υπήρξαν τέτοια τότε) και άρχισα γυμναστική: κωπηλασία, ποδήλατο και ιμάντας ( εκείνο το... τρελό πράμα που κάνει τους γλουτούς να σείωνται κι εσύ να αισθάνεσαι ότι έχεις κάτσει σε κομπρεσέρ). Κουραζόμουν αρκετά και τα παράτησα. Συν του ότι δεν μου άφηναν καθόλου χρόνο στο σπίτι να διαβάζω και μετά να ακούω την αγαπημένη μου μουσική στο ραδιόφωνο.
Η ζωή μου κύλησε με ένα συνεχές κυνήγι: μην τρως να αδυνατίσεις. Ή: δεν βρίσκεις ρούχα της ηλικίας σου, μην τρως μπας και χάσεις κανά κιλό. Το πιο σύνηθες ήταν να κόβω το βραδυνό και να χάνω, αλλά και πάλι πεινούσα και δεν άντεχα να κάνω αυτή την "δίαιτα" παραπάνω από βδομάδα.
Τελειώνω με τις μαθητικές μου  υποχρεώσεις και πιάνω δουλειά. Μια συνάδελφος που δεν είχε και πολύ μεγάλο πρόβλημα βάρους, πήγαινε τότε στα weight watchers. Με είδε ότι διάβαζα με ενδιαφέρον θέματα που αφορούσαν την σωστή διατροφή και το πως να χάσεις κιλά χωρίς να πεινάς και αποφάσισε να μου δώσει το πρόγραμμα μιας βδομάδας. Το ακολούθησα πιστά και δεν πίστευα ότι και έτρωγα και έχανα κιλά. Μέχρι που κάποια στιγμή το πρόγραμμα αυτό το χάνω. Ξανάρχισα πάλι στα δικά μου: ή φαγητό ή κομμένο το βραδυνό.
Κάποια στιγμή και ενώ περνούσα κάτω απ'το γραφείο του διατροφικού τμήματος ενός αντίστοιχου weight (δεν το ονοματίζω μιας και η επιχείρηση παραμένει και κάνει γερές 'κονόμες απ' την αφέλεια ορισμένων που νομίζουν ότι μπαίνοντας σε έναν "φούρνο" θα χάσουν κιλά χωρίς να ράψουν το στόμα -αυτό είναι άλλη κουβέντα που θα σχολιάσω εν καιρώ). Εκεί λοιπόν ξαναμπαίνω στην διαδικασία της σωστής διατροφής. Ακολουθήσα τα προγράμματα μου πιστά, όπως και τις συμβουλές της διαιτολόγου. Έχασα γύρω στα 35 κιλά σε διάστημα 9 μηνών. Εκείνη την εποχή το διατροφικό μετατράπηκε σε κέντρο αδυνατίσματος και άλλαξε και η πολιτική απέναντι στους πελάτες. Αν ήθελα να συνεχίσω ή θα αγόραζα ένα απ'τα πανάκριβα πακέτα για να μπαίνω στα τάχα μου συσφιχτικά μηχανήματα ή θα αγόραζα ώρες γυμναστικής. Για να μην χάσω λοιπόν την σειρά μου και φυσικά την διαιτολόγο που με παρακολούθουσε πολύ στενά,  προτίμησα την γυμναστική. Η γυμναστική ποτέ δεν μου άρεσε, αλλά η γυμνάστρια που είχα ήταν σούπερ και με βοήθησε πάρα πολύ στο να 'χτίσω' το σώμα μου και να γίνει λιγότερο πλαδαρό, αλλά και να αγαπήσω την γυμναστική. Η διαιτολόγος μου ανέλαβε άλλα καθήκοντα στο κέντρο και έτσι με ανέλαβε κάποια νεοφερμένη, αλλά έμπειρη στο αντικείμενο. Το θετικό στην νέα διαιτολόγο: ήταν και ψυχολόγος. Με βοήθησε πάρα πολύ. Διάβαζε το πρόσωπό μου κάθε φορά που είχαμε προσωπικό ραντεβού για ζύγισμα και διατροφή. Χάρη σε αυτήν λοιπόν έφτασα τα 64 κιλά. Η παλιά διαιτολόγος επέμεινε να μπω σε πρόγραμμα διατήρησης βάρους (ή συντήρησης). Δεν την άκουσα γιατί ήθελα να φτάσω τα 58. Ο σκελετός μου δεν ήταν της προδιαγραφής για τόσα κιλά κάτω, αφού ήδη τα 64 ήταν τα ιδανικά για μένα. Επέμεινα να πετύχω τον στόχο. Δεν τα κατάφερα.
Το πρόγραμμα μου εκεί τελείωσε. Έφυγα. Λίγο μεγάλη (πρέπει να'μουν στα 24-25) πηγαίνω σε μια Σχολή και πιάνω δουλειά με το που τελειώνω. Το ωράριο εργασίας μου φέρνει τα πάνω κάτω και η διατροφή μου δεν ήταν κανονική. Σιγά-σιγά και σταθερά άρχισα να βάζω κιλά. Και πάντα είχα στο μυαλό μου ότι από Δευτέρα μπαίνω σε πρόγραμμα. Είχα άλλωστε την εμπειρία πια και ένα ντοσιέ γεμάτο με διατροφικά προγράμματα. Όμως στο βάθος του μυαλού μου ένοιωθα πάρα πολύ κουρασμένη για να αρχίσω το εγχείρημα απ' την αρχή. Το είχα μόνιμα στο νου αλλά κιλά έβαζα. Η ψυχολογική φθορά που σου χαρίζει η προσπάθεια είναι απίστευτη. Και ειδικά όταν ενώ είσαι ένα βήμα κοντά στον στόχο σου για το ιδανικό βάρος, ο οργανισμός αρνείτε να συνεργαστεί και να χάσεις αυτά τα 7 εναπομείναντα κιλά.
Γυρνούσα κουρασμένη απ'την δουλειά κι έλεγα: τώρα ποιος κάθεται να ζυγίσει φαγητό, να φιτάξει σαλάτα κλπ.. Έτρωγα λοιπόν πρόχειρα και τα κιλά ξανάπαιρναν την θέση τους. Πέρασαν τα χρόνια και διαπίστωσα με έκπληξη πως είχα βάλει αρκετά κιλά. Δεν υπήρχε κάτι ώστε να πείσει τον εγκεφαλό μου να τρώω πιο προσεκτικά. Έκανα μια εκ νέου προσπάθεια και πήγα σε ένα νεοσύστατο διατροφολογικό κέντρο στην πόλη μου. Ακολούθησα το κάθε πρόγραμμα που μου δώθηκε, αλλά και πάλι αυτές μου οι επισκέψεις εκεί ήταν τόσο τυπικές που δεν άντεχα να βλέπω πρόσωπα να σου φαίρονται ψυχρά, γιατί στο κάτω-κάτω όταν τους πληρώνεις οφείλουν να σου κάνουν τεμενάδες -για να'χεις και κάνα λόγο παραπάνω να μείνεις. Δεν ξαναπάτησα. Αυτό που ήθελα ήταν να μου δίνουν ένα πρόγραμμα ώστε να τρώω τα πάντα αλλά με μέτρο. Έκαναν ότι δεν καταλάβαιναν τι τους έλεγα. Ξαναβάζω τα λίγα χαμένα κιλά και ξανά απογοητεύομαι που αφήνομαι! Πάω σε διαιτολόγο που έχει μια κάποια φήμη στην πόλη μου: όντως δεν ήταν τυχαίο το πως η φήμη την έκανε γνωστή σε όλη την πόλη. Παραμένει η καλύτερη. Ακολούθησα το πρόγραμμα της πιστά. Έκανε συνδυασμούς τροφών και πάντα μου έδινε και κάτι έξτρα ώστε το πρόγραμμα να μην με κουράζει με τα ίδια και τα ίδια. Άρχισαν τα οικονομικά προβλήματα στην δουλειά -έκαναν μήνες να πληρώσουν τα δεδουλευμένα- κι έτσι αναγκάστηκα να διακόψω κι εκεί τις επισκέψεις μου. Διατηρήθηκα στα λίγα κιλά που είχα χάσει αρκετό καιρό, αλλά... τα ξαναπήρα. Τέλος πάντων... γνώρισα τον άντρα μου, απολύθηκα απ'την δουλειά μου, παντρεύτηκα και βρήκα το φόρουμ "Δακτύλιος και παχυσαρκία". Ένοιωσα πολύ όμορφα που δεν ήμουν μόνη μου και τα παιδιά εκεί με τον τρόπο τους και την καλή διαθέση τους με ξανα-ενεργοποίησαν. Δεν θέλησα να πάω σε διαιτολόγο και πάλι και έτσι άρχισα την προσπάθεια με βάση τον  θερμιδομετρητή. Δεν πεινάω και χάνω κιλά κι επιπλεόν τρώω ότι τραβά η όρεξή μου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΘΟΥΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΓΚΡΙΣΗ.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΥΠΟΜΟΝΗ!

Show Emoticons