Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Μια απόφαση καθ'οδόν!

Σήμερα πήγαμε στον ΟΑΕΔ με τον άντρα μου να ανανεώσουμε τις κάρτες ανεργίας. Ουρά και πάλι! Όποτε πάμε έχει ουρά! Ας μην συγχυστώ με το θέμα... Στο δικό μου τώρα που με καίει.
Απ'τον ΟΑΕΔ στο ΙΚΑ. Ανεβαίνω επάνω. Το πρωτόκολλο είχε αλλάξει γραφείο. Όπου έβρισκα γραφείο ανοιχτό έμπαινα και ρωτούσα. Ο καθένας τα δικά του κι ένας μάλιστα για να φανεί πως εξυπηρετεί άρχισε να μου εξηγεί την όλη διαδικασία, του τι θέλει το ΙΚΑ για το χειρουργείο παχυσαρκίας και.. και.. και... Του έκοψα την φόρα όμως για να του πω με στόμφο πως έχω κάνει την διαδικασία απ'τον Οκτώβρη και θέλω να πάρω την απόφαση γιατί απ'τις 18 του μηνός έχει ήδη βγει. Εκεί κόλλησε ο υπάλληλος και μετά του ήρθε επιφοίτηση για να μου πει πως πρέπει να πάω στις παροχές!
Κόσμος ελάχιστος. Οι γκισέδες στις παροχές κλειστοί και φυσικά κανένας υπάλληλος, παρά μόνο η προϊσταμένη. Οι παροχές την Παρασκευή δεν εξυπηρετούν κόσμο, εγώ όμως βρήκα την πόρτα ανοιχτή και μπήκα. Είδα το γραφείο της κι απογοητεύτηκα. Πάκα με έγγραφα τακτοποιημένα σχεδόν την έκρυβαν! Τόση χαρτούρα μαζεμένη είχα να δω πολλά χρόνια. Της είπα για μένα κι ότι ξέρω πως η απόφαση έχει βγει κι έχει φύγει απ'τις 18 του μηνός απ'το ΚΕΣΥ. Έψαξε να με βρει. Τίποτε. Κοίταξε και σε διάφορα άλλα ντοσιέ παλιών αποφάσεων και δεν είχε τίποτε.
Μου είπε πως υπήρχαν και περιπτώσεις που κάποιες αποφάσεις ενώ είχαν σταλεί τον Μάϊο της παρέλαβε τον Ιούλιο, πως υπάρχουν αποφάσεις επίσης για χειρουργεία παχυσαρκίας και δεν έχει τηλέφωνα των ενδιαφερομένων να τους ειδοποιήσει. Πως μόνο μια απόφαση πήγε και την έλαβε μόνος του ένας κύριος και να της τηλεφωνήσω. Να τηλεφωνώ τακτικά.
Της εξήγησα πως είναι κάτι που με "καίει" γιατί το βιβλιάριο μου λήγει τον Φλεβάρη του 15. Εκεί κοντοστάθηκε η γυναίκα και επέμενε να της τηλεφωνώ. Της είπα πως καταλαβαίνω πως έχει φόρτο εργασίας, αλλά όσες φορές έχω πάρει μια φορά το έχει σηκώσει. Επέμενε να τηλεφωνώ μέχρι να μάθω πως η απόφαση ήρθε. Διευκόλυνση θα της κάνω δηλαδή με αυτό τον τρόπο, όταν ήδη με τις αποφάσεις που έχει στα χέρια της δεν μπορεί ειδοποιήσει κανέναν. Κατ' εμέ δεν έχει τον χρόνο να το κάνει, όχι πως δεν έχει τηλέφωνα των ενδιαφερομένων. Στο πρωτόκολλο άλλωστε μου ζητήθηκε αριθμός τηλεφώνου, δεν ζητήθηκε και στους άλλους;

Τέλος πάντων... από Δευτέρα συνεχίζω πιο εντατικά τα ντριν-ντριν! 


Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

Βγήκε η απόφαση για το χειρουργείο παχυσαρκίας!

Αυτό είναι το νέο της ημέρας! Μόνο που δεν γνωρίζω αν είναι εγκριτική ή όχι.

Με ένα τηλεφώνημα στο ΚΕΣΥ έμαθα τα νέα. Η απόφαση έχει βγει και έχει σταλεί εγγράφως απ'τις 18 Νοεμβρίου στο ΙΚΑ! 
Βέβαια στο ΚΕΣΥ μου είπαν πως οι αποφάσεις αποστέλλονται ταχυδρομικά και ίσως η καθυστέρηση να οφείλεται απ'το ταχυδρομείο, αφού δεν έχω ειδοποιηθεί! Ε,στάσου τώρα! Επειδή γίνεται το μπάχαλο στο ΙΚΑ δεν θα ρίξουμε το φταίξιμο στο μπάχαλο του ταχυδρομείου. Εγώ ξέρω πως τα υπηρεσιακά έγγραφα φτάνουν στην ώρα τους. Το θέμα είναι η υπηρεσία που τα παραλαμβάνει, αν τα κοιτάζει καθόλου κι αν κάνει αυτά που πρέπει όπως πρέπει.
Εγώ υποψιάζομαι πως ο φάκελός μου έχει "παραπέσει"! Δεν είναι δυνατόν να έχουν παραλάβει απ'το ΚΕΣΥ όπως μου είπαν στο τηλέφωνο την περασμένη εβδομάδα και να μην έχουν την απόφαση για μένα.
Μια άλλη κοπέλα σε φόρουμ που είμαι μέλος κι αυτής η απόφαση έφυγε 18 Νοεμβρίου, πήγε και έκανε φασαρία στον φορέα που την παρέλαβε και τελικά της έδωσαν την απόφαση. Δικαιολογία για το υπηρεσιακό μπάχαλο δεν χωράει για τέτοιες περιπτώσεις που αφορούν την υγεία. Θα τους κάνουμε εμείς μπάχαλο!

Εγώ σήμερα θα συνεχίσω να τηλεφωνώ στο ΙΚΑ. Μπορεί να έχει απεργία, αλλά δεν νομίζω πως όλοι απεργούν (δύσκολες εποχές για να χάσει το μερομίσθιο)! Και τέλος...
Αύριο θα περάσω απ'το ΙΚΑ. Αν και το τμήμα Παροχών δεν εξυπηρετεί κόσμο, εγώ θα δω πως θα βγάλω την άκρη. Ελπίζω!

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Ζηλεύω!

Σήμερα το μεσημεράκι δέχθηκα τηλεφώνημα απ'την Βάσω. Η Βάσω είναι η κυρία που γνωριστήκαμε έξω απ'το ιατρείο παχυσαρκίας του Ευαγγελισμού, η οποία είχε πάει να συζητήσει με τον χειρουργό για την επέμβαση του συζύγου της. Είχα αναφερθεί σχετικά γι' αυτήν σε παλιότερη ανάρτηση.
Πήρε τηλέφωνο για να με ενημερώσει πως τελικά ο σύζυγός της έκανε το χειρουργείο εδώ κι ένα μήνα και έχει ήδη χάσει 16 κιλά. Αυτή την στιγμή είναι στην διατροφική φάση που τελειώνουν τα υγρά και τα αλεσμένα και θα αρχίσει την άλλη εβδομάδα την κανονική τροφή. Πήγαν όλα καλά, δεν κατάλαβε καν ο σύζυγος της πως χειρουργήθηκε. Δεν είχε πόνους, δεν είχε ενοχλήσεις, δεν είχε τίποτε. 
Με ρώτησε αν προχώρησα κι εγώ. Της είπα πως περιμένω την έγκριση απ'το ΙΚΑ, πως έκανα την επέμβαση αφαίρεσης πολύποδα κι αναμένω το αποτέλεσμα απ'την βιοψία. 
Ήταν σύντομη η συνομιλία μας, αλλά ουσιώδης. Μου ευχήθηκε καλές γιορτές και να τελειώσω γρήγορα κι εγώ με το χειρουργείο μου και θα ξαναμιλήσουμε.

Ζήλεψα που όλα τελικά πήγαν όπως ήθελαν. Μόνο που η κάθε περίπτωση είμαστε διαφορετική. Ο σύζυγος της Βάσως έχει ασφάλεια δημοσίου, είναι συνταξιούχος, άρα έχει εισόδημα. Ακόμη και την δεκάρα να υπολογίζουν το σημαντικό είναι πως μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει έχουν εισόδημα κι έχουν ασφάλεια. Επιμένω στο θέμα της ασφάλειας, γιατί όσο και να περίμενε το χειρουργείο θα γινόταν κάποια στιγμή.
Εγώ τέτοιο προνόμιο δεν νομίζω πως θα έχω ποτέ. Για την ώρα αυτό που ξέρω κι έχω βαρεθεί να σημειώνω είναι πως ίσως το 2015 θα είμαι ανασφάλιστη. Οπότε ότι προλάβω να κάνω, θα πρέπει να γίνει στους 3 μήνες που έχω ακόμη στην διάθεσή μου ως ασφαλισμένη. Μετά... δεν ξέρω. Άγνωσται αι βουλαί του συστήματος υγείας!

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

Τηλεφωνησέ μουυυυυ...

όπως έλεγε κι ο Καρράς
Βλέπω περνάνε οι μέρες κι αρχίζουν να με ζώνουν τα φίδια. Έχω μια ανησυχία για το αν θα με ειδοποιήσουν να μου πουν τα ευχάριστα. Έχω αρχίσει λοιπόν εγώ τα τηλέφωνα αντί γι'αυτούς, γιατί προκοπή ειλικρινά δεν πρόκειται να δω.
Το ΙΚΑ Χαλκίδας είχε τις υπηρεσίες του μοιρασμένες σε δύο κτίρια διαφορετικής κατεύθυνσης το καθένα. Έτσι λοιπόν στο κτίριο που φιλοξενούσε αρκετά ιατρεία και κάποιες απ'τις υπηρεσίες του ΙΚΑ έχουν μάλλον μετακομίσει. Από την στιγμή που όλα έγιναν ΠΕΔΥ, μιλάμε για την ισοπέδωση χάρην του καρατζαφερόπαιδου μπουμπούκου (δεν ξεχνάμε πως κι ο Βορίδης ο σημερινός υπουργός υγείας ένα καρατζαφερόπαιδο είναι)!
Τα χαρτιά μου για το χειρουργείο παχυσαρκίας με έστειλαν απ'το ένα κτίριο να τα πάω στο άλλο και συγκεκριμένα στο τμήμα Παροχών.
Δεν γνωρίζω αν στα άλλα ΙΚΑ της χώρας το τμήμα αυτό έχει κίνηση, αλλά εδώ στην πόλη μου, ξεκινάνε απ'τα άγρια χαράματα να πάρουν αριθμούς σειράς προτεραιότητας και να εξυπηρετηθεί ο κοσμάκης για την δουλειά του. Τα χαρτιά τα δικά μου τα έδωσα μεν στο πρωτόκολλο όπως με είχε παραπέμψει η ίδια η προϊσταμένη, αλλά τα νέα από αυτήν θα τα πάρω.
Σκεφτόμουν πως με τον χαμό που γίνεται εκεί, ό,τι αλληλογραφία λαμβάνουν θα δίνουν την ανάλογη προτεραιότητα και η δική μου περίπτωση ανήκει στην όχι και τόσο σημαντική προτεραιότητα κατά το σκεπτικό το δικό μου. Γιατί αν φτάσει μια εγκύκλιος απ'το υπουργείο Υγείας, θα κοιτάξουν τι απαντήσεις έστειλε το συμβούλιο Υγείας ή την εγκύκλιο του υπουργείου; Ένα παράδειγμα έφερα!
Άρχισα τα τηλέφωνα απ'την περασμένη εβδομάδα εντελώς χαλαρά. Μέρα παρά μέρα. Γιατί πλέον πέρασε ο πρώτος μήνας! 
Με το που μπήκε η εβδομάδα άρχισα τα καθημερινά τηλέφωνα απ'την Δευτέρα μέχρι να το σηκώσουν. Τελικά το σήκωσε -μάλλον η προϊσταμένη- χθες. Είχε λάβει κάποιους φακέλους μου είπε απ'το ΚΕΣΥ για άλλες περιπτώσεις, ρώτησε και ξαναρώτησε το επώνυμό μου και τελικά δεν υπήρχε κάτι για μένα. Μου ζήτησε να ξανατηλεφωνήσω. Εννοείτε! Τώρα που πήρα το κολάι!
Από Δευτέρα πάλι. Που θα πάει θα έρθει και ο δικός μου φάκελος!

Τελικά καταλαβαίνω πως έχουν φτιάξει έτσι την κατάσταση, που πλέον οποιοσδήποτε παχύσαρκος θέλει να δει λίγο την ζωή του καλύτερη (με το χειρουργείο παχυσαρκίας), θα πρέπει ο ίδιος να είναι σε ετοιμότητα και να μην περιμένει απ' το κράτος να του πει "έλα, είσαι έτοιμος"! Αυτό γινόταν μέχρι πριν λίγο καιρό, τώρα... είναι θέμα καθαρά προσωπικού ενδιαφέροντος (και φυσικά επιπλέον άγχους)!

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Περί βιοψίας κι άλλα!

Πέρασαν ήδη 5 μέρες που βγήκα απ'το νοσοκομείο και μέχρι ώρας είμαι πολύ καλά. Πόνους δεν έχω νιώσει παρά μόνο ενοχλήσεις χαμηλά στην κοιλιά, σαν να έχω περίοδο κι αυτό αν τυχόν και κουραστώ.
Παρά την συμβουλή του γιατρού να μην κουράζομαι για καμιά 15αριά μέρες, αυτό είναι κομματάκι δύσκολο γιατί ένα σπίτι αν δεν έχει την νοικοκυρά του ένας σκέτος νοικοκύρης το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να πετάξει τα ρούχα στο καλάθι, να φάει ότι έχει το ψυγείο και τα υπόλοιπα να τα περιμένει απ'τον φούφουτο να τα κάνει! Βέβαια δεν είναι όλοι έτσι οι νοικοκυραίοι, ο δικός μου όμως είναι έτσι! 
Οπότε κάποιος πρέπει να μαγειρέψει, κάποιος να πάρει τα ρούχα απ'το καλάθι και να τα βάλει στο πλυντήριο και κάποιος να τα απλώσει και κάποιος να τα μαζέψει όταν κι όποτε στεγνώσουν (λόγω πολύ υγρασίας)! Αυτά είναι οι 2 βασικές δουλειές που έκανα (και κάνω) απ'την ώρα που ήρθα σπίτι. 
Σήμερα πήρα και το τελευταίο χάπι της αντιβίωσης, επιτέλους!

Τώρα περιμένω να περάσουν καμιά 15αριά ημέρες ακόμη για να τηλεφωνήσω στο Αλεξάνδρα να μου πουν αν βγήκε το συμπέρασμα της βιοψίας απ'την αφαίρεση πολύποδα. Θα βγει ο Νοέμβρης δηλαδή.

Σκέφτομαι, πως όλα τρέχουν όπως τα είχα στο μυαλό μου. Σκέφτομαι πως αν δεν άλλαζα γιατρό για το χειρουργείο παχυσαρκίας, το επόμενο ραντεβού στον Ευαγγελισμό θα ήταν τον Δεκέμβρη (αφού θα έχω στα χέρια μου το χαρτί με το αποτέλεσμα της βιοψίας) και σκέφτομαι πως ούτε στο τελευταίο δίμηνο ασφαλιστικής κάλυψης θα μου έδινε ο γιατρός βεβαίωση ώστε να κάνω την υπόλοιπη διαδικασία για το ΙΚΑ. Να το πλάνο της καθυστέρησης: 

Τέλη Νοεμβρίου: συμπέρασμα βιοψίας
Δεκέμβρης: επίσκεψη στον χειρουργό του Ευαγγελισμού για βεβαίωση. Αν μου την έδινε τότε...
κατάθεση χαρτιών στο ΙΚΑ της πόλης μου για έγκριση και
Γενάρης 2015 (1ος μήνας αναμονής για έγκριση) +
Φλεβάρης 2015 (2ος μήνας αναμονής για έγκριση) + μήνας λήξης βιβλιαρίου υγείας!
Μάρτης 2015 ο μήνας που θα λάβαινα την απόφαση της έγκρισης!

Θα έκανα τόσο άδικο τρέξιμο για μια άδικη καθυστέρηση, επειδή ο χειρουργός χρονοτριβούσε επίτηδες, επειδή εγώ ποτέ δεν ανάφερα τίποτε για "δωράκια" (φακελάκια)! 

Ήδη πέρασε ο πρώτος μήνας κι ακόμη δεν έλαβα κάποια ειδοποίηση. Άντε να δούμε πότε θα έρθει η πολυπόθητη έγκριση!


Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014

Επιτυχές χειρουργείο!

Είμαι χαρούμενη που επιτέλους είμαι στο σπιτάκι μου. Πονάει το κορμί μου από το κρεββάτι του θαλάμου, το κρεββάτι της ανάνηψης και τα φορεία. Με τα παυσίπονα που μου έδιναν δεν το είχα καταλάβει πόσο καταπονήθηκε το κορμί μου, αλλά εντάξει! Ήταν σαν να έκανα λίγη γυμναστική και πονάνε οι μύες! Μην φανταστείς πως οι πόνοι που έχω είναι κάτι διαφορετικό. Τα περιττά κιλά μου λογικό είναι να μου δημιουργήσουν αυτήν την αίσθηση.

Τρίτη γίνεται λοιπόν η εισαγωγή. Παίρνω το χαρτί απ'την γραμματεία για να βγάλω το εισιτήριο κι από κει πάω στην πτέρυγα που μου είπαν. Τελικά δεν φιλοξενήθηκα, απλά άδειασαν κρεββάτια.
Την πρώτη μέρα μου η προϊσταμένη του τμήματος μου πήρε μπόλικο αίμα για να γίνει ένα  σύνολο αιματολογικών εξετάσεων και μου παίρνει και την πίεση. Με στέλνει και βγάζω στο ισόγειο μια ακτινογραφία θώρακος κι επιστρέφω. Μπαίνω στο θάλαμο και εκείνη την στιγμή έχει ιατρική επίσκεψη. Αναφέρει η νοσηλεύτρια πως είμαι νέα εισαγωγή και τότε λέω κι εγώ ποιός είναι ο λόγος που βρίσκομαι στην πτέρυγά τους, δείχνοντας και τα χαρτιά μου: μελέτη ύπνου, εξιτήριο απ'το νοσοκομείο Χαλκίδας γιατί δεν έγινε η επέμβαση και την εξέταση του ενδοκολπικού υπέρηχου που είχα κάνει τον Ιούνη.
Αργότερα ένας  ειδικευόμενος γιατρός με καλεί στο γραφείο της προϊσταμένης και μου παίρνει πλήρες ιστορικό κι αμέσως μετά μου κάνει καρδιογράφημα.
Περιμέναμε με τον άντρα μου να μάθουμε τι θα γίνει κι αν θα γίνει κάτι. Η αναμονή μεγάλωνε, πλησιάζει μεσημέρι, περνάνε οι τραπεζοκόμες με το μεσημεριανό και μου αφήνουν δίσκο με φαγητό: κοτόπουλο ψητό με ρύζι ανάμικτο, λαχανοσαλάτα, ψωμί και μήλο.
Ρωτάω την προϊσταμένη γιατί μου ήρθε φαγητό αφού είναι να κάνω την επέμβαση. Κι εκείνη μου είπε πως θα το συζητήσουν οι γιατροί και θα μου πουν! Γενικά ο θάλαμος μύριζε φαγητό κι εγώ ήμουν νηστική από νωρίς το προηγούμενο βράδυ και να κόβει λόρδα! Μετά από κάποια ώρα μου είπαν να φάω κανονικά. Η επέμβαση δεν θα γινόταν. 
Δεν το ήξερα το σύστημά τους, πως θέλει προεγχειρητικό έλεγχο κι ότι θα κρατούσε κάποιες μέρες. Μία ασθενής γελούσε με την απογοήτευσή μου γιατί ήδη περνούσε την εμπειρία του ελέγχου μια μέρα νωρίτερα από εμένα.
Δεν πρόλαβα να τσιμπήσω μπουκιά απ'το κοτόπουλο και με φωνάζουν να ανέβω για έλεγχο από καρδιολόγο. Χαμός έξω απ'το γραφείο. Ασθενείς από πολλές πτέρυγες με τους φακέλους στο χέρι περίμεναν πως και πως να μπουν για να τελειώνουν γρήγορα, μπουκάροντας σχεδόν με το που άνοιγε η πόρτα να βγουν οι προηγούμενες. Τελικά οι ψυχραιμότερες αποφάσισαν να κρατήσουν λίστα προτεραιότητας γιατί η καρδιολόγος από μέσα φώναζε πως αν συνεχιζόταν αυτό θα σηκωνόταν να φύγει. Και τελειώσαμε γρήγορα. Η δε καρδιολόγος... τι να πω! Ούτε που σηκώθηκε απ'την καρέκλα της να μας ακροαστεί. Άφησε να το κάνει μια μικρούλα ειδικευόμενη και να της λέει το συμπέρασμά της και η καρδιολόγος απλά σημείωνε στον φάκελο! 
Επιστρέφω στο θάλαμο κι ο άντρας μου μου είπε πως οι τραπεζοκόμες κάθε τόσο έρχονταν να πάρουν τον δίσκο! Έφαγα, γιατί πλέον δεν άντεχα τόσες ώρες νηστική και χωρίς καφέ.
Πάει η 1η μέρα. Στο θάλαμο το διακωμωδούσαμε, το διασκεδάζαμε... ήμασταν ο πιο ζωηρός θάλαμος και μάλλον ακουγόμασταν σε όλη την πτέρυγα γιατί κάθε λίγο μας έκλειναν την πόρτα ή μας την χτυπούσαν για να ησυχάσουμε και λίγο!
Το βραδυνό μας ήταν: μπριζόλα χοιρινή με πατάτες στο φούρνο, λαχανοσαλάτα, ψωμί κι αχλάδι.
Έλα που εγώ πήγα απροετοίμαστη. Χωρίς να έχω μια τσάντα με 2-3 πράγματα βασικά. Θα κοιμόμουν με τα ρούχα αναγκαστικά ή θα πλήρωνα τον κούκο για αηδόνι σε κάνα κατάστημα απέναντι για ένα νυκτικό. Μια κοπέλα που ήταν για μέρες στον θάλαμο νοσηλευόμενη μου είπε πως κάθε βράδυ περνούσαν 1 ή 2 κυρίες που πουλούσαν νυχτικά σε πολύ χαμηλές τιμές, 5 ή 6 ευρώ. Κι όντως. Μια ξανθιά κυρία με βαμμένο φρύδι μπαίνει στο θάλαμο κι αγόρασα το νυχτικό που μου έδειχνε. Παραδόξως ήταν όμορφο κι άνετο και κυρίως κόστισε μόνο 6 ευρώ! Βολεύτηκα αυτή την πρώτη βραδιά! Ο άντρας μου μόνο βολόδερνε στο νοσοκομείο να βρει μια γωνιά να ακουμπήσει να κοιμηθεί για λίγο γιατί στον θάλαμο δεν άφηναν τους άντρες συνοδούς.

Η 2η μέρα είχε εκτίμηση από πνευμονολόγο. Ο διευθυντής ζήτησε απ'την προϊσταμένη - την ώρα της ιατρικής επίσκεψης- να πιέσουν λίγο στο τμήμα των πνευμονολόγων για να περάσουμε για έλεγχο γρήγορα. Έτσι λοιπόν 3 κυρίες απ'τον θάλαμο ανεβήκαμε πακέτο επάνω για να μας κάνουν ένα σπιρογράφημα και να γίνει και η ιατρική εκτίμηση (αφού πρώτα πήραμε το πρωϊνό μας: 1 φλυτζάνι γάλα (ή τσάι), 2 φρυγανιές, 1 κουτάκι μαργαρίνη κι 1 κουτάκι μέλι). 
Κάναμε το σπιρογράφημα αφού πρώτα μία απ'τις γιατρούς εκεί μας εξήγησε τον τρόπο πως θα το κάνουμε κι έπειτα θα έβλεπε τις εξετάσεις άλλη συνάδελφός της που θα σημείωνε και την γνωμάτευση.
Όταν ήρθε η σειρά μου εκεί και πήγα στην άλλη πνευμονολόγο, με ρώτησε αν έχω μηχάνημα και μάσκα για τον ύπνο ώστε να βελτιωθεί το θέμα της άπνοιας. Για άλλη μια φορά εξήγησα τον λόγο που δεν το έχω το μηχάνημα. 
Διαβάζοντας κάποια στιγμή τον φάκελό μου -γιατί πάντα μας τον έδιναν στο χέρι για να πάμε για την επόμενη εξέταση- είχε σημειώσει πως δεν είχα το μηχάνημα για δικούς μου λόγους. Το χειρουργείο παχυσαρκίας αποτελεί "δικό μου λόγο" κι όχι μέσο θεραπείας του προβλήματός μου κατά τα γραφόμενα της πνευμονολόγου! Το προσπερνάω.. 
Το μεσημεριανό είχε λαδερό: μπάμιες λαδερές, 1 κομμάτι τυρί φέτα, ψωμί και μήλο. Σε άλλες ασθενής είδα έβαζαν επιπλέον ή κρέμα ή γιαούρτι. Εγώ τίποτε απ'τα δύο παραπάνω δεν είδα ως έξτρα. Ίσως το μενού έβγαινε σε θερμίδες ανάλογα με τα κιλά του ασθενή. Οι μπάμιες δεν μου άρεσαν γιατί δεν ήταν φούρνου και έτσι συμπλήρωσα το γεύμα με σάντουιτς γαλοπούλα τυρί τομάτα απ'το κυλικείο! Το βραδυνό είχε μακαρόνια με κιμά με μια υποψία από τυρί τριμμένο από πάνω, λαχανοσαλάτα, ψωμί και αχλάδι.
Περνάει κι αυτή η μέρα χωρίς τίποτε άλλο και με την φράση "θα δούμε" όσον αφορά το θέμα του χειρουργείου για τον πολύποδα μιας και το απόγευμα είχε ιατρική επίσκεψη.
Φτάνει η 3η μέρα. Πρωϊνό για μένα δεν είχε. Θεώρησα πως ίσως πήγαινα χειρουργείο. Μια μικρή αισιοδοξία την είχα. Τα "θα δούμε" και "κάτα πάσα πιθανότητα" πάλι κυριαρχούσαν. 
Στην ιατρική επίσκεψη με ρωτάνε αν έκανα ενδοκολπικό υπέρηχο. Τους είπα όχι και με έστειλαν μετά από κάποια ώρα να κατέβω στο ισόγειο να κάνω την εξέταση εκ νέου. Εκεί... μια αγενής ξανθιά ψηλή κοκκάλω έτσι κι ακούσει "αχ" τελειώνει την εξέταση αυτομάτως. Έβαλε απότομα το ενδοσκόπιο μέσα μου και με το "αχ" που έκανα το έβγαλε αμέσως χωρίς να κάνει τον έλεγχο όπως έπρεπε. Δηλαδή η συγκεκριμένη περιμένει να της πηγαίνουν όλες οι γυναίκες με ανοιγμένο τον κόλπο ώστε να τις κάνουμε άνετη την εξέταση.
Ανεβαίνω στον θάλαμο και περιμένω. Μου βάζουν ορό για να μην πάθω τίποτε απ'την πείνα. Φτάνει μεσημέρι και τίποτε. Αναμονή στην αναμονή. Και στην απογευματινή επίσκεψη τα ίδια "θα δούμε" έλαβα. Μέχρι που ήρθε το βραδυνό: φιδές σούπα ανάλατος 1 κομματάκι κοτόπουλο με 1 κουταλιά πουρέ και 1/2 λεμόνι. Έφαγα το κοτόπουλο και τον πουρέ κι από αγανάκτιση  τσίμπησα και μερικά κρακεράκια που ζήτησα απ'τον άντρα μου να φέρει και 2 κουταλιές από προφιτερόλ που είχε φέρει ένας φίλος σε επίσκεψή του. Κάποια στιγμή αργότερα έρχεται μια ειδικευόμενη αναισθησιολόγος και μου παίρνει ιστορικό. Μου προτείνει να αγοράσω συσκευή με μάσκα για να διευκολύνω την αναπνοή μου και να κάνω το χειρουργείο μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Φτου κι απ'την αρχή να εξηγώ τον λόγο που δεν έχω πάρει την συσκευή. Οι λέξεις "χειρουργείο παχυσαρκίας" μάλλον είναι άγνωστες γι' αυτούς! Ντε και καλά να βρουν τρόπο να προμηθευτώ μια συσκευή που θα μου είναι άχρηστη έπειτα. Με ρωτάει τι χειρουργείο είναι να κάνω και τις λέω για την απόξεση του πολύποδα.. "Α, τέτοια επέμβαση έχετε... Δεν είναι τίποτε αυτή. Θα σας ενημερώσουν οι γυναικολόγοι σας πότε θα την κάνετε" και φεύγει.
4η μέρα και πάλι δεν μου έρχεται πρωϊνό σε δίσκο ούτε καν τσάι. Η απέναντί ασθενής μου έλεγε πως το χειρουργείο θα γινόταν αυτή τη φορά. Το διαισθανόταν. Περνάνε αργά οι ώρες. Περνάει η ιατρική επίσκεψη. Ο γιατρός ρωτάει γιατί βρίσκομαι ακόμη στο θάλαμο και τι έγινε. Ενημέρωσαν για τα πάντα οι ειδικευόμενοι. Ο γιατρός δε είχε την εντύπωση πως είχα αμελήσει το θέμα με τον πολύποδα και του ξαναεξιστορώ την περίπτωση. Βαρέθηκα να τους τα επαναλαμβάνω. Μέχρι και για τον νεώτερο κολπικό υπέρηχο τους εξήγησα τον τρόπο που η ειδική του τμήματος με ξεπέταξε χωρίς καν να κάνει τον έλεγχο όπως έπρεπε, φέρνοντάς τους παράδειγμα το τμήμα υπερήχων της Λαμψάκου (οδού) που έχω πάει κι έχω κάνει 2 φορές υπέρηχο χωρίς προβλήματα. Φεύγουν μάλλον το συζητάνε κι έρχεται ένας ειδικευόμενος με ενημερώνει: πως από πλευράς τους είμαι εντάξει κι ότι όλα εξαρτιόνταν απ'τις αποφάσεις του επιμελητή χειρουργού. Κατεβαίνει κάποιος χειρουργός και μου λέει τους λόγους που καθυστερεί το χειρουργείο. "Αν είχαμε την μελέτη ύπνου..." μου λέει μετά. Του εξηγώ πως μαζί μου την έχω και την έχω δείξει σε όλους. Εκεί ο χειρουργός ήταν σαν να βρήκε την λύση στο πρόβλημά μου. Είδε την μελέτη μου ζήτησε την πήρε και την έβγαλε αντίγραφο και μου την επέστρεψε. Με ακροάστηκε και διαπίστωσε πως η αναπνοή μου ήταν εντυπωσιακά καθαρή στους πνεύμονές μου κι αυτό ήταν ένα υπέρ για την επέμβαση. Θα ενημερώσει μου είπε τον επιμελητή για τα νέα δεδομένα και θα μάθω σε λίγο. Έρχεται μετά από 15' και μου λέει πως σε λίγο ανεβαίνω χειρουργείο. Και πάλι μια απαισιοδοξία την είχα γιατί άντε και μπήκα στο χειρουργείο έτσι κι "έσκαγε" επείγον εγώ θα επέστρεφα στον θάλαμο με τον ορό μονίμως στο χέρι! Συνέβη άλλωστε σε ασθενή στο θάλαμο που της τηλεφώνησαν να έρθει για χειρουργείο προγραμματισμένο, την ετοίμασαν, την οδήγησαν στην αίθουσα του χειρουργείου και μετά από μισή ώρα την έφεραν πάλι πίσω γιατί υπήρχαν έκτακτα και της ζήτησαν να ξανακάνει εισαγωγή αυτή την Κυριακή! Και να που έρχεται νοσοκόμα μου δίνει να βάλω μια χειρουργική ποδιά μιας χρήσης και να περιμένω το φορείο... Ήρθε και με πήραν!

Όσο περίμενα να βγει η ασθενής που την έραβαν -μετά από καισαρική- με ενημέρωσε ο γιατρός της πτέρυγας που θα μου έκανε την απόξεση πως μετά την επέμβαση θα με πήγαιναν για 24 ώρες στην ανάνηψη λόγω των απνοιών μου μιας και η αναισθησία θα ήταν ολική και θα κατέβαινα το μεσημέρι της άλλης μέρας στον θάλαμό μου. Μπήκα χειρουργείο, πέρασα με την βοήθεια των τραυματιοφορέων στο τραπέζι, με βόλεψαν όπως έπρεπε, η αναισθησιολόγος άρχισε να ρίχνει τα πρώτα ενέσιμα στην πεταλούδα του χεριού μου κι όσο όλα γύριζαν.... κοιμήθηκα... δεν κατάλαβα για πότε και πόσο... μέχρι που άκουσα να με φωνάζουν να ξυπνήσω,,, Και κατουριόμουν!

Όλα πήγαν καλά, ενημέρωσε τον άντρα μου ο γιατρός. Του είπε πως είχα αφήσει τον εαυτό μου γιατί βρήκαν το ενδομήτριο πάρα πολύ παχύ. Ο άντρας μου εξήγησε πως δεν τον είχα αφήσει και πως έτρεχα συνεχώς να βγάλω άκρη στο νοσοκομείο Χαλκίδας και άκρη δεν έβγαζα. Έγινε λήψη και στάλθηκε για βιοψία και θα έχω το αποτέλεσμα μετά από 20 μέρες.

Στην αίθουσα της ανάνηψης όλα ήταν μοναχικά. Η ώρα ήταν περίπου δύο το μεσημέρι. Η επέμβαση μάλλον είχε κρατήσει κάπου 20 λεπτά! 
Οι μόνοι θόρυβοι που είχε εκεί ήταν απ'το μηχάνημα που μετρούσε το οξυγόνο στο αίμα (είχα μανταλάκι στο δάχτυλο), το οξυγόνο από μια απλή συσκευή οξυγόνου που είχα στη μύτη, απ' το πιεσόμετρο κι απ'το προσωπικό που μπαινόβγαινε. Κατά τα μεσάνυχτα περίπου έρχεται ο γιατρός της μονάδας και μου λέει πως το πρωί θα μεταφερθώ στον θάλαμό μου, αφού βλέπει πως το οξυγόνο μου είναι καλό, αναπνέω καλά και δεν έχει παρουσιαστεί κάποια επιπλοκή όσες ώρες ήμουν εκεί. Οι νοσοκόμες εκεί πρόσεχαν τακτικά τα πάντα και με βοήθησαν χωρίς να το ζητήσω, είτε να μου φέρουν λίγο νερό γιατί απ'την νάρκωση αργότερα είχα ξερόβηχα, είτε να μου φτιάξουν το κρεββάτι όπως με βολεύει, είτε να με βοηθήσουν στο σκέσπασμα γιατί κρύωνα αφού τα παράθυρα ήταν ανοιχτά. 

Το πρωί του Σαββάτου με κατέβασαν στον θάλαμό μου. Ένιωθα αδυναμία. Δεν είχα φάει κάτι σχεδόν μιάμιση μέρα και το τσάι με την φρυγανιά που μου έφεραν για πρωϊνό στην ανάνηψη, δεν τα έφαγα όλα γιατί δεν ήξερα τι θα προέκυπτε.

Κατεβαίνοντας στο θάλαμο (με το φορείο) ο άντρας μου με βοήθησε να πλύνω λίγο τις μασχάλες που μύριζαν, να λούσω λίγο τα μαλλιά, να καθαριστώ λίγο από κάτω απ'τα μπεταντίν, να φορέσω εσώρουχο με σερβιέτα πια (ήμουν με γάζες αποστειρωμένες που μου είχαν περάσει μαζί με ένα διχτυωτό εσώρουχο μια χρήσης ίσα για να τις κρατάει για την αιμορραγία) και να φορέσω νυχτικό και ξάπλωσα. Πέρασε ειδικευόμενος γιατρός και μου είπε πως μπορούσα να φύγω αμέσως. Του είπα πως αισθανόμουν λίγη ατονία, λίγη αδυναμία και θα ήθελα να συνέλθω λίγο πριν φύγω. Δεν έφερε αντίρρηση. Ο άντρας μου πήγε μου έφερε έναν φρεσκοστυμμένο χυμό πορτοκάλι κι ένα τοστ να φάω. Κάπως με καρδάμωσε. Το μεσημέρι μου έφεραν να φάω: μπιφτέκι με πουρέ, λαχανοσαλάτα, ψωμί και μήλο. Τα χαρτιά ετοιμάστηκαν, πήγε ο άντρας μου στο λογιστήριο για τα τελευταία διαδικαστικά, μου αγόρασε και την αντιβίωση που μου έγραψε ο γιατρός, μαζέψαμε  έπειτα τα πράγματα και επιστρέψαμε σπίτι μας.

Οι οδηγίες του γιατρού ήταν για κάποιες μέρες να μην κουράζομαι και στο μπάνιο να αποφεύγω τις πλύσεις από κάτω για κάνα 20ήμερο.
Αυτή την στιγμή νιώθω λιγάκι ατονία και μερικές φορές νιώθω χαμηλά στην κοιλιά μικροενοχλήσεις όπως όταν έχουμε περίοδο οι γυναίκες. Έκανα όμως το μπάνιο μου, γιατί το στεγνό καθάρισμα το νοσοκομειακό δεν συγκρίνεται με ένα ντους στο σπίτι!

Αυτό ήταν το ημερολόγιο της επέμβασης. 
Πλέον ένα ξέρω: μια επέμβαση όσο απλή κι αν είναι, σε ένα δημόσιο νοσοκομείο της Αθήνας γίνεται "περίπλοκη" μόνο και μόνο απ'τον προεγχειρητικό έλεγχο.

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

Αφαίρεση πολύποδα της μήτρας

Αφαιρεμένη εντελώς ξέχασα προ ημερών να επιβεβαιώσω την ημερομηνία της επέμβασης και είχα την εντύπωση πως θα γινόταν αύριο.
3//11 μου είχε σημειώσει η γραμματέας εκεί στο Αλεξάνδρα και το μυαλό μου κόλλησε πως ήταν για αύριο 4/11.
Το διαπίστωσα τελευταία στιγμή που τακτοποιούσα τα χαρτιά που θα έχω για αύριο μαζί μου. Στο μεταξύ ο άντρας μου είχε κανονίσει και το θέμα της απουσίας του εκεί που απασχολείτε και το να τον πάρω και να του πω "ξέρεις άκυρο" θα πάθαινε ταραχή. Πριν του τηλεφωνήσω, είπα να τηλεφωνήσω στο Αλεξάνδρα.
Εξηγώ στην γραμματέα τι έπαθα και της ζήτησα να με βάλει σε όποια ημερομηνία ήταν διαθέσιμη. Κοιτούσε τον υπολογιστή της μάλλον και μου είπε πως θα "πήγαινε πολύ μακριά, για Φλεβάρη" η επέμβαση! Κι εμένα δεν μου έκοψε καθόλου να σκεφτώ πως δεν έχω το ασφαλιστικό χρονικό περιθώριο για αναβολές πιο πίσω! Τέτοια άνεση είχα η ανισόρροπη, στο μυαλό!
Τέλος πάντων με τα πολλά μου πρότεινε να κατέβω Αθήνα αύριο. Της εξηγώ πως μένω Χαλκίδα δεν είμαι σε γειτονιά δίπλα ώστε να πω "πετάγομαι" και θα είναι κρίμα να κάνω έξοδα μετακίνησης χωρίς να γίνει επέμβαση. Μου είπε πως υπάρχει θέμα με τα κρεβάτια (έλεος δηλαδή με αυτό το θέμα) αλλά "λογικά θα έχει κρεβάτι άδειο αύριο διαφορετικά θα με βάλει σε άλλη πτέρυγα φιλοξενούμενη"! Πήγα να της πω... ότι δεν θα μείνω μέρες για να έχει μια τέτοια ανησυχία, αφού είναι μια επέμβαση μερικών λεπτών (όπως έχω διαβάσει κι ενημερωθεί) και πως χρειάζεται 1-2 ώρες μέχρι να φύγει η ζαλάδα απ'την νάρκωση και μετά σπίτι.
Δεν μίλησα, γιατί ήδη μου έκανε διευκόλυνση που ούτε περίμενα! Τελικά δεν τηλεφώνησα στον άντρα μου, αλλά του είπα τι έπαθα με το μπέρδεμα της ημερομηνίας!

Αύριο λοιπόν πάω για το χειρουργείο, να φύγει το βάσανο, γιατί ο πολύποδας μου έχει κάνει την ζωή μίζερη... εκτός απ'τα σερβιετάκια ή σερβιέτες που καταναλώνω για λίγο αίμα που μου αφήνει τακτικά, το πρόσωπό μου θυμήθηκε την εφηβεία κι έχω γεμίσει με σπυράκια! Το άλλοτε καθαρό πρόσωπό μου, έχει γίνει σαν της μαϊμούς τον κώλο!!!