Πέμπτη 1 Μαρτίου 2018

Πάμε σαν άλλοτε...



Και πέρασε το 2017 και μπήκαμε στη νέα χρονιά και έφτασε Μάρτης! Περνά ο καιρός πολύ γρήγορα... Και πριν 1 μήνα (και κάτι λιγότερο) γιόρτασα τα τρίτα γενέθλια απ' το χειρουργείο. 
Λοιπόν... στη διάρκεια του 2017 έβαλα 7-8 κιλά! Το βάρος μου το ελέγχω σε μια απλή κλασσική ζυγαριά οπότε δεν μπορώ να γνωρίζω πόσο ακριβώς ζυγίζω. 
Στη δουλειά υπάρχουν συνεχώς πειρασμοί! Όλο κάτι φέρνουν απ' το σπίτι να δοκιμάσουμε, όλο και κάποια κεράσματα προκύπτουν... κάτι το ένα, κάτι το άλλο και σιγά σιγά έβαλα αυτά τα κιλά! Με ανακουφίζει το γεγονός πως και κάποιες ακόμη συνάδελφοι παραπονιούνται για τον ίδιο λόγο.... 
Φυσικά η όρεξη έχει ανοίξει και γίνεται ανεξέλεγκτη όταν αποζητάς να φας σαβούρες κι όχι αυτά που πρέπει! Η ζάχαρη είναι μεγάλη παγίδα... 1 γλυκάκι να φας κι αμέσως θες κάτι παραπάνω.
Να σημειώσω την αλήθεια... λόγω της δουλειάς και της απόστασης δεν έχω πάει στο ιατρείο παχυσαρκίας στη καθιερωμένη ετήσια επίσκεψη ώστε να συζητήσω τους προβληματισμούς μου με τους γιατρούς και δεν ξέρω πότε θα μπορέσω να το κάνω.

Μπήκε η άνοιξη, μπήκε ο Μάρτης και είπα να ξαναπάρω τον έλεγχο, μετρώντας θερμίδες! Θα μου πεις "δεν βαριέσαι, πάλι τα ίδια;"! Ναι, πάλι τα ίδια και φτου! ξανά απ' την αρχή έστω να χάσω αυτά τα κιλά που έβαλα. Να ξαναγγίξω τα 70, να ξαναμπαίνουν κάποια ρούχα πιο άνετα και να σταματήσω να ακούω σχόλια απ' τους οικείους μου "σαν να πάχυνες"! Δίκιο έχουν αλλά δεν είναι κι όμορφο να σε καραδοκούν για να σου την "πουν"! Είναι κρίμα να παρασύρομαι, να βάζω κιλά και να ξαναφτάσω εκεί που ήμουν! Η υγεία μετρά και γι' αυτή πρέπει να φροντίσω... Αυτή με ενδιαφέρει πρώτα απ' όλα κι από κάθε σχόλιο που θα μου πει κάποιος δικός μου!

Πρέπει να επαναφέρω το στομάχι μου στη μικρή του εκδοχή!