Πάρε φάρμακα να'χεις!

Κι επικοινώνησα με τον ενδοκρινολόγο. Του έστειλα τα αποτελέσματα και του ζήτησα να με συμβουλεύσει τι να κάνω...

Όχι που θα γλίτωνα την φαρμακευτική αγωγή, όχι που θα γλίτωνα την articlox! Σήμερα στο τελείωμα της βάρδιας ζήτησα από συνάδελφο να μου την κάνει και μέχρι να περάσει το τσούξιμο, είδα κι έπαθα!

Για κάνα 5μηνο τελικά θα είμαι υπό φαρμακευτική αγωγή, ώστε να αναπληρώσω τις ελλείψεις μου. Ο γιατρός βέβαια μου πρότεινε Β 12 σε ταμπλέτα, όμως σκέφτηκα πως δεν γίνεται το στομάχι μου να δέχεται σωρό από φαρμακευτικά σκευάσματα και σαν εναλλακτική μου είχε την ενέσιμη μορφή της. Δεν είναι ευχάριστη επιλογή, αλλά είναι αναγκαία γιατί γίνεται μία φορά το μήνα σε σύγκριση με την ταμπλέτα που η λήψη της θα ήταν καθημερινή και με διαφορά ώρας απ' το χάπι για τον θυρεοειδή. Τουλάχιστον ας την έχω μόνο στο χάπι για το φυλλικό οξύ και το πόσιμο της βιταμίνης D.

Και σε 9 μήνες θα πάω πάλι να με δει με τις ανάλογες εξετάσεις του θυρεοειδή μου και των βιταμινών.

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί δεν θα πρέπει κανείς να ξεχνά να κάνει σωστό αιματολογικό έλεγχο για να βλέπει που βαδίζει με το χειρουργείο. Σε γλιτώνει μεν από πολύ βαριές ασθένειες σαν νοσηρά παχύσαρκο άνθρωπο, αλλά θα πρέπει να έχουμε τα τσεκ-απ πάντα κατά νου. Αναγκαστικά για κάποια θα βάλουμε το χέρι στην τσέπη... Είναι προτιμότερο να πληρώσεις 5-10-20 ευρώ σε ένα εξωτερικό μικροβιολογικό εργαστήριο (μιας κι όλες οι  εξετάσεις δεν παρέχονται δωρεάν) για καλό δικό σου, παρά απ' το τίποτε. Δεν επαναπαυόμαστε με το χειρουργείο μας.