Τα μπαγιάτικα μου νέα!

Κατ’ αρχήν να σημειώσω πως ξαναζυγίστηκα αφού πήγα τουαλέτα πια κανονικά και είμαι στα ίδια κιλά, δηλαδή: 80,5. 

Τα νέα μου τώρα που έκανα καιρό να ενημερώσω:

Μέσα στον Οκτώβρη περίπου στο τελείωμα του μήνα, κρυολόγησα. Εκείνες τις μέρες σερνόταν και μια ίωση, όμως εγώ την έπαθα όταν το βράδυ του Αγίου Δημητρίου ψήναμε στην αυλή μας (γιόρταζε ο πατέρας μου και ο ανιψιός μου) και ήμουν με μια λεπτή μπλούζα κι είχε έντονη υγρασία η βραδιά. Την επόμενη μέρα ξύπνησα με ελαφρές κρυάδες. Δεν έδωσα σημασία και θεώρησα πως αν ντυνόμουν καλά θα μου περνούσαν. Περνούσε όμως η ώρα, οι κρυάδες έγιναν ένα ελαφρύ ρίγος, ξαπλώνω στον καναπέ κουκουλωμένη με μια κουβέρτα και το αποτέλεσμα ήταν πως όσο περνούσε η ώρα το ρίγος δυνάμωνε, ένιωθα το πρόσωπο μου να καίει κι όταν έβαλα θερμόμετρο είχα πυρετό κοντά 38,7. Με πιάνει και μια αναγούλα, νόμιζα πως θα έκανα εμετό αλλά δεν έβγαλα τίποτε.

Πήγα στο νοσοκομείο. Περίμενα μετά τις εξετάσεις που μου έκαναν να με έστελναν με αντιβίωση κι αντιπυρετικά στο σπίτι, αλλά  έκριναν πως έπρεπε να νοσηλευτώ. Ο πυρετός συνέχισε και την άλλη μέρα. Με τάραξαν σε 3 ειδών αντιβιώσεις (ενδοφλέβιες) και το αποτέλεσμα  ήταν να αρχίσω τις διάρροιες από κει που δεν είχα. Εξηγούσα στους γιατρούς πως έχω κάνει χειρουργείο παχυσαρκίας, τους έλεγα τον τύπο του χειρουργείου, τους εξηγούσα πως κάποιες φορές πάθαινα dumping, πως πέρνω χάπια επίσης γιατί λόγω χειρουργείου έχω λάσπη στη χολή κι όλα αυτά τα έλεγα ώστε να ξέρουν πως θα αντιμετωπίσουν την περίπτωση μου. Με τάραξαν στον φιδέ και στο ρύζι, νομίζοντας πως οι διάρροιες μου ήταν παθολογικής φύσης κι όχι παρενέργεια των αντιβιώσεων! Εξηγώ σε μια παθολόγο πάλι για το θέμα του χειρουργείου κι ότι εγώ πρέπει να έχω και πρωτείνη στο φαγητό μου κι ότι αυτά που μου σερβίρουν μπορεί να μου δημιουργήσουν dumping γιατί προσπαθώ να τα αποφεύγω. Το βράδυ μου έφεραν κοτόπουλο με ζυμαρικά... νερόβραστα κι ανάλατα! Τέλος πάντων... όλοι έκριναν πως εγώ είχα γαστρεντερίτιδα! Την έχω περάσει 2-3 φορές την γαστρεντερίτιδα στο παρελθόν ακόμη και στην οξεία της μορφή και ξέρω πως είναι. Ε, λοιπόν τα συμπτώματα της εγώ δεν τα παρουσίασα. Μια ίωση είχα που μου ανέβασε πυρετό και μου έφερε ρίγος.Τέλος πάντων, 4 μέρες με κράτησαν νοσηλεύομενη και στο εξιτήριο έγραφαν πως νοσηλεύτηκα για γαστρεντερίτιδα!

Αρχές Νοεμβρίου ήταν να κατέβω στην Αθήνα στον ενδοκρινολόγο, αλλά τελικά το ανέβαλα για το τέλος του μήνα και να είναι καλά ο γιατρός μου που μπορεί να με εξυπηρετεί όποτε μου τύχει μια αναποδιά. Βλέπεις το ραντεβού εγώ το είχα κλείσει εδώ και μήνες πριν. Μου είχαν ζητήσει κι απ’ το ιατρείο παχυσαρκίας αλλά κι ο ενδοκρινολόγος να βγάλω υπέρηχους: χολής και θυρεοειδούς + εξετάσεις αίματος TSH & γλυκοζυλιωμένης. Να σημειώσω πως στο νοσοκομείο η TSH  έφτασε στο 7,4 (με ανώτατη φυσιολογική τιμή το 5) κι έπαιρνα κάθε πρωί το χάπι μου σταθερά! Έχασα τα αυγά και τα πασχάλια! Πήγα έκανα τις εξετάσεις λοιπόν, στον υπέρηχο χολής φαίνεται πως δεν έχω πλέον λάσπη και οι όζοι του θυροειδούς παραμένουν σχεδόν ίδιοι, οι δε εξετάσεις αίματος έδειξαν φυσιολογικές τιμές.

Κατέβηκα Αθήνα, είδε ο ενδοκρινολόγος το εξιτήριο απ’ το νοσοκομείο και κούναγε το κεφάλι με την ασχετοσύνη των γιατρών (όσον αφορά τα χειρουργεία παχυσαρκίας κι αντιμετώπιση σε περίπτωση ανάγκης). Μου είπε πως η φαρμακευτική μου αγωγή με τα χάπια του θυρεοειδή παραμένει όπως είναι, να ξανακάνω μια εξέταση TSH για το ραντεβού του Φεβρουαρίου στο ιατρείο παχυσαρκίας μιας και θα τον δω εκεί και στον χρόνο επάνω να ξανακάνω υπέρηχο να δούμε μήπως έχουν μεγαλώσει οι όζοι.

Αυτά εν ολίγοις τα νεώτερα από Οκτώβρη και Νοέμβρη!