Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015

Μια κάπως χάλια μέρα!

Κατ' αρχήν σήμερα παρέλαβα το έγγραφο της συνταγής. Με ΕΛΤΑ κούριερ, το πόρτα-πόρτα αλλιώς! Αν είναι να παραλαμβάνουμε ένα έγγραφο όσο κάνει το απλό κανονικό ταχυδρομείο ποιος ο λόγος ύπαρξης αυτής της υπηρεσίας των ΕΛΤΑ; Τέλος πάντων. Επειδή το απόγευμα άρχισε να ρίχνει καρέκλες και η φαρμακοποιός ήθελε την συνταγή σήμερα κι όχι τη Δευτέρα που έληγε, πήγε ο άντρας μου κι έκανε την διεκπεραίωση, γιατί δεν ήμουν σε φάση για περπάτημα. 

Σήμερα η μέρα μου δεν άρχισε καλά. Βασικά το πρωί σηκώθηκα κανονικά, έκανα την τουαλέτα μου (συμπεριλαμβανομένου και της ένεσης) κι όταν πλέον κάθισα να πιω το γάλα μου ένιωσα τα πόδια μου να μη με βαστάνε. "Τι στο διάολο έπαθα;" αναρωτήθηκα. Μπορεί εγώ να νιώθω χορτάτη με τα 5 μικρογεύματα που κάνω ημερησίως, αυτά μάλλον δεν είναι αρκετά ώστε να καλύψουν πλήρως τις ανάγκες του οργανισμού μου. Τέλος πάντων, ήπια το γάλα με το ζόρι. Αρχίζει η γεύση του και με ενοχλεί. Και δυστυχώς δεν μπορώ να το κάνω κρεμούλα για την ώρα για να κατεβαίνει πιο ευχάριστα. Όταν τελείωσα αναγούλιασα. Από αύριο θα αρχίζω με γιαούρτι και κουάκερ για να με "κρατάει" καλύτερα μέχρι το επόμενο φαγώσιμο που είναι κάθε 1 με 1,5 ώρα.  Η εξάντληση άρχισε να μου χτυπάει καμπανάκια, απ'τα πόδια. Ήπια και την πολυβιταμίνη την αναβράζουσα (υπ'όψιν ότι την βάζω στο ποτήρι με το που σηκωθώ απ'το κρεβάτι ώστε να εξατμιστεί το ανθρακικό της) και ξαπλώνω πάλι. Παίρνω κι ένα βιβλίο και την μισή μου μέρα την έβγαλα ξάπλα διαβάζοντας.
Στο ενδιάμεσο έφαγα 1 φρυγανιά με λίγο ανθότυρο και μετά από μία ώρα μια μπανάνα. Άρχισα κάπως να παίρνω τα πάνω μου πλέον απ'το μεσημέρι κι έπειτα.
Έρχεται το βράδυ και καθαρίζω να φάω 2 αυγά μικρά. Το θέμα είναι ότι δεν τα μάσησα και πολύ καλά και με το 1,5 αυγό ήδη το στομάχι ήταν γεμάτο. Ήθελα να φάω και το υπόλοιπο και το έκανα! Σχεδόν στην μύτη μου έφτασε! Βασικά ήταν σαν να έκατσε βράχος στο στομάχι κι άρχισα τις βόλτες μέσα στο σπίτι για να κατέβει η τροφή. Μπορεί να ρευόμουν τακτικά, πράγμα που έδειχνε πως μαζί με την τροφή είχα καταπιεί κι αέρα, τα αυγά δεν έλεγαν να κατέβουν.
Τελικά έκανα εμετό. Όχι όλο όσο έφαγα, ίσα ίσα τις τελευταίες μπουκιές που κατάπια. Κι ήταν εμετός που δεν σου δίνει αυτή την ξινίλα μετά, ήταν σαν να έφτυσα τις μπουκιές! Τι περιγράφω τώρα!

Κι αφού με ησύχασε κάπως άρχισα να ρεύομαι πιο φυσιολογικά μεν, συχνά δε. Μέχρι που το στομάχι κατέβασε την τροφή στο έντερο! 
Αυτή η πίεση της τροφής προς το στομάχι μου, μου έδωσε να καταλάβω πως το μέγεθος του ίσα που χωράει 1 αυγό κανονικό! Ήταν κι ένα μάθημα να μην το παρατραβάω με το φαγητό μου και να συνεχίσω να είμαι προσεκτική και να τηρώ ευλαβικά τις ώρες γευμάτων!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΘΟΥΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΓΚΡΙΣΗ.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΥΠΟΜΟΝΗ!

Show Emoticons