Χωρίς φράγκα υγεία δεν έχει τελικά!

Σήμερα ήταν η μέρα της Αθήνας. Άλλο ένα δρομολόγιο λοιπόν στο Ιπποκράτειο στο ραντεβού μου με τον ενδοκρινολόγο, ο οποίος δεν έγραψε παραπεμπτικό για την παρακέντηση αλλά ένα ιατρικό σημείωμα για το πως ακριβώς να γίνει η εξέταση και τι ακριβώς να ερευνηθεί απ’τις λήψεις που θα γίνονταν. Μου είπε πως η εξέταση δεν καλύπτεται από το ΙΚΑ!

Μου πρότεινε να κάνω την εξέταση ή στον Ευαγγελισμό μιας κι έχει καλύτερο οργανωμένο εργαστήριο και παίρνω μάλιστα αμέσως σχεδόν τις απαντήσεις ή σε κάποιο ιδιωτικό επί της Μεσογείων που είναι εξίσου καλό κι εξυπηρετικό όπως και στον Ευαγγελισμό.

Τηλεφώνησα στον Ευαγγελισμό στην υπεύθυνη -μάλλον- του εργαστηρίου. Μου πρότεινε ή για τις 14 ή για τις 21 Οκτωβρίου να πήγαινα στις 2 το μεσημέρι. Και μου ρίχνει την καμπάνα! "Θα πληρώσετε την εξέταση, κάνει 144 ευρώ και..." Την διέκοψα! Απλά γιατί ταράχτηκα ακούγοντας το ποσό. Δηλαδή δεν καλύπτεται... "Δυστυχώς δεν την καλύπτει κανένα ταμείο" μου είπε. Της ζήτησα ευγενικά να το ακυρώσω το ραντεβού γιατί τόσα χρήματα δεν είχα διαθέσιμα. Θα πρέπει κάπως να τα βρω για να μπορέσω να κάνω την εξέταση. Η γιατρός έδειξε κατανόηση και συμπάθεια -θα έλεγα- και μου είπε πως όποτε μπορέσω να την ενοχλήσω ξανά για να προχωρήσουμε την εξέταση.

Ενημερώνω τον ενδοκρινολόγο για το κόστος και μου λέει πως "ναι είναι ακριβή εξέταση αλλά πρέπει να γίνει κάποια στιγμή, όταν τελειώσεις με το χειρουργείο να κοιτάξεις να κάνεις και την εξέταση, πρέπει να γίνει. Για όλα τα υπόλοιπα εδώ είμαστε και για οτιδήποτε μιλάμε απ’ το τηλέφωνο". Νιώθω τόσο υποχρέωση για τον γιατρό αυτό, ειλικρινά! 

Τέλος πάντων γενικά τώρα: είδε τον υπέρηχο όπου φαίνονταν οι όζοι και γι’αυτό "σχεδόν" μου επιβάλει να κάνω την παρακέντηση, είδε και τις εξετάσεις αίματος που έκανα στο νοσοκομείο και μου είπε πως παρά την τιμή της Τ4 που ήταν μεν αυξημένη λίγο αλλά μέσα στα φυσιολογικά όρια, η TSH δεν δικαιολογείτε να είναι τόσο ανεβασμένη με αγωγή 1,5 μήνα με χάπι. Οπότε μου έγραψε τις εξετάσεις να τις κάνω έξω χωρίς να επιβαρυνθώ με 40 ευρώ που μου είπαν στο ιδιωτικό μικροβιολογικό, μου έγραψε κι ένα ιατρικό σημείωμα να κάνω πάλι τις εξετάσεις στο νοσοκομείο αυτή την φορά μετά από 1,5 μήνα αγωγής με το χάπι σε αυξημένη δόση. 

Πάντως στο ενδοκρινολογικό γινόταν χαμός. Πολύς κόσμος βρε παιδί μου με προβλήματα θυρεοειδή. 2 άνθρωποι που καθόμασταν δίπλα-δίπλα μου είπαν πως είχαν κάνει αφαίρεση θυρεοειδή, ο ένας μάλιστα μου είπε πως δεν γνώριζε πως είχε πρόβλημα και του το διέγνωσαν όταν αναγκάστηκε να πάει σε γιατρό αφού μέσα σε 1 μήνα έχασε 25 κιλά! Αυτός φαντάστηκε για το χειρότερο, αλλά τελικά είχε υπερθυρεοειδισμό και όζους που έπρεπε τελικά να αφαιρεθούν. Τι και τι δεν ακούς στην αναμονή ενός ιατρείου! Και σκεφτόμουν "Εμένα γιατί έπρεπε να είναι υπό κι όχι υπερθυρεοειδισμός και να χάνω κιλά παρά το φαγητό που τρώω...". Χαζή σκέψη, αλλά περνάει απ’ το μυαλό όταν ακούς ότι ο άλλος έχανε κιλά ανεξήγητα!

Τέλος πάντων... μένει πίσω το θέμα της παρακέντησης.

Αύριο πάω στο ιδιωτικό μικροβιολογικό να κάνω τις εξετάσεις αίματος κι ανάλογα πότε θα έχω τα αποτελέσματα στα χέρια θα πάω στο ΙΚΑ να καταθέσω τα χαρτιά για το χειρουργείο. Δεν γίνεται πλέον να το φέρνω άλλο πίσω.