2η συνάντηση με τον χειρουργό

8:30 το πρωί ήταν το προγραμματισμένο μου ραντεβού με τον χειρουργό.

Πήρα λοιπόν το πρώτο πρωϊνό τρένο -γιατί ο ΟΣΕ έχει κάνει τις γραμμές του να μην εκφραστώ και μας αναγκάζουν τους επιβάτες από Χαλκίδα να κατεβαίνουμε στην Οινόη για να πέρνουμε άλλο τρένο- και ήμουν στην ώρα μου παραδόξως. 7:30 το πρωί ακριβώς μπροστά στο γραφείο 25 για να βγάλω το εισιτήριό μου.

Θεώρησα πως αυτή την φορά θα υπήρχε συνέπεια από πλευράς γιατρού στο τακτικό ραντεβού στα εξωτερικά. Αμ, δε! Για άλλη μια φορά ο γιατρός εδέησε να φανεί στο ιατρείο κάπου στις 11:30.

Τέλος πάντων. Του δείχνω τις εξετάσεις. Και κοντοστάθηκε στην γυναικολογική που υπάρχει το επιπλέον ινομύωμα και ο πολύποδας. Με ρώτησε αν έχω κανονίσει για την αφαίρεσή τους και πότε. Του απάντησα πως την Παρασκευή έχω προγραμματίσει να γίνει απόξεση. "Α! Πολύ ωραία!". Και πάνω που περίμενα να μου μιλήσει για το χειρουργείο, τα υπέρ και τα κατά, ποιά είναι ιδανική επέμβαση για την περίπτωσή μου, δεν μου έλεγε τίποτε: "Δεν μπορώ να σου πω το οτιδήποτε αν δεν έχω μπροστά μου το αποτέλεσμα της βιοψίας. Όχι ότι είναι κάτι ανησυχητικό, αλλά αν στην περίπτωση ο πολύποδας είναι κακοήθης δεν μπορεί να γίνει χειρουργείο παχυσαρκίας". Μα γιατρέ... Δεν ήθελε να ακούσει κάτι παραπάνω κι επέμενε πως πρέπει να τελειώσω και με αυτή την εκκρεμότητα. Τον ρώτησα αν χρειαζόταν να αγοράσω μηχάνημα και μάσκα λόγω των απνοιών που κάνω και του είπα τι μου είπε ο πνευμονολόγος.

"Θα πας να πετάξεις 1000 ευρώ για μια αναπνευστική συσκευή όταν μετά το χειρουργείο θα σου είναι άχρηστη;". Μα 1000 ευρώ δεν υπάρχουν, του λέω, που να βρω χρήματα να αποκτήσω μια τέτοια συσκευή και να πληρώσω το ποσό συμμετοχής που μου αναλογεί (τελικά 250 ευρώ είναι η συμμετοχή κι όχι 50 που νόμιζα).

Τέλος πάντων, ο γιατρός πλέον θα με περιμένει με το συμπέρασμα της βιοψίας πριν πάμε στο επόμενο βήμα.

30 Σεπτεμβρίου έκλεισα ραντεβού για την γαστροσκόπηση. Αρκετά πίσω μεν, αλλά θα έχω το χρονικό περιθώριο πως αν δεν καταλήξω στο χειρουργείο παχυσαρκίας να το ακυρώσω!