Τρίτη 20 Μαΐου 2014

Αναζητώντας χειρουργική λύση 2

... σε συνέχεια από εδώ ...

Χθες πρωί πρωί γύρω στις 04:20 ξύπνησα. Ετοιμάστηκα, ήπια έναν καφέ στα γρήγορα, ξυπνάω και τον άντρα μου να ετοιμαστεί κι εκείνος να με πάει στα τρένα. 05:27 ξεκινούσε το πρώτο πρωϊνό δρομολόγιο των τρένων. Πήρα μαζί μου και το πακέτο με τις παλιές και νέες εξετάσεις στην περίπτωση που ζητηθούν. 
Στην Αθήνα ήμουν γύρω στις 7 το πρωί. Το τρένο γεμάτο από κόσμο που από την Αυλώνα μέχρι την Αθήνα γέμισε ασφυκτικά. Κατεβαίνω στο μετρό. Ρωτάω στα εισιτήρια ποιά γραμμή συρμού να πάρω για να πάω στον Ευαγγελισμό και μου είπαν: "Πάρτε τον συρμό για Ελληνικό κατεβείτε στο Σύνταγμα και μετά τον συρμό για Αεροδρόμιο". Και πάντα μα πάντα κοιτάω τον επεξηγηματικό χάρτη του δρομολογίου με τις στάσεις ώστε να ξέρω και πως θα επιστρέψω. Πες ότι βαριέμαι να ξαναρωτάω!
Κατεβαίνω στη στάση Ευαγγελισμού. Στον χάρτη που έχουν στην ιστοσελίδα του νοσοκομείου εγώ περίμενα πως θα περπατούσα 1,5 οικοδομικό τετράγωνο για να το βρω, αλλά αυτό ήταν ακριβώς πάνω σχεδόν στην στάση του μετρό. 
07:25 περίμενα να ανοίξουν το γραφείο των εισιτηρίων. Ευτυχώς στο θυρωρείο στην πύλη του νοσοκομείου βρισκόταν μια κυρία η οποία μου εξήγησε που θα πάω και που θα τα βρω όλα. Δεν υπάρχει παίδεμα:  γραφείο εισιτηρίων στον 1ο νούμερο 25, κι έπειτα στο υπόγειο που είναι τα εξωτερικά στο γραφείο νούμερο 9 που βρισκόταν και το τμήμα παχυσαρκίας (βάζω το "και" γιατί στο γραφείο αυτό υπήρχαν άλλα 2 ιατρεία).
Τέτοια ώρα στα  εισιτήρια δεν είχε κόσμο, ήμουν πρώτη. Πληρώνω το 5εύρο, παίρνω την απόδειξη και κατεβαίνω στο ιατρείο νούμερο 9. Περίμενα. Κάποια στιγμή έρχεται η νοσοκόμα του ιατρείου, με τον καφέ στο χέρι και μια εφημερίδα. Δεν είναι όπως εδώ στη Χαλκίδα που γιατροί και νοσοκόμοι κατεβαίνουν στα εξωτερικά μετά τις 9. Στον Ευαγγελισμό είδα πως οι νοσοκόμες ξεκινάνε την βάρδια τους απευθείας στα εξωτερικά και περιμένουν στο ιατρείο μέχρι να έρθει ο γιατρός. Ευγενικές όπως διαπίστωσα και αρκετά εξυπηρετικές. 
Η νοσοκόμα του ιατρείου που ήμουν για να μπω μάλλον ήπιε μια γουλιά καφέ και κατά τις 8 παρά βγαίνει και με ρωτάει αν έχω ραντεβού και τι ραντεβού είναι. Της εξήγησα, πήρε το εισιτήριο μου και μου ζήτησε να περιμένω. Κι από δω ξεκινάει η βαρεμάρα... Αν είχα μαζί μου όλη την σειρά βιβλίων του Τόλκιν όση ώρα περίμενα θα την είχα τελειώσει! Το ραντεβού μου ήταν στις 8:30 και ο γιατρός εμφανίστηκε κάπου στις 11:20. Η νοσοκόμα τακτικά έβγαινε και μου ζητούσε συγγνώμη για την καθυστέρηση και πως με τις βαριατρικές στον Ευαγγελισμό ασχολούνται μόνο 2 γιατροί. Ώσπου βρήκε τον έναν και τον ειδοποίησε πως υπάρχει ραντεβού. Πιάστηκε ο κώλος μου να κάθομαι. Να θέλω να κατουρήσω και να το σκέφτομαι να σηκωθώ να ανέβω επάνω στις τουαλέτες γιατί δεν ήξερα ο γιατρός πότε θα ερχόταν. Έκανα μια βόλτα σε όλο τον τεράστιο διάδρομο των εξωτερικών να βρω τυχόν πλησιέστερη τουαλέτα, αλλά τίποτα. Σκέφτηκα να μην απομακρυνθώ.
Ώσπου εμφανίστηκε. Μπαίνω μέσα. Ευγενικός και ομιλητικός, μου πήρε το ιστορικό, με ρώτησε γιατί ήθελα να χειρουργηθώ και μου τόνισε πως το χειρουργείο επίσης δεν αποτελεί λύση στην παχυσαρκία αν εγώ δεν είμαι αποφασισμένη να συνεργαστώ με τις οδηγίες του γιατρού. Γιατί μετά το χειρουργείο όλα αλλάζουν και θα πρέπει να αλλάξω και συνήθειες στην διατροφή μου. Του εξήγησα πως αν δεν ήμουν σίγουρη δεν θα έκανα αυτό το βήμα.
Είδε τις εξετάσεις μου τις πρόσφατες, είδε και τη σχετικά περσινή (την έβγαλα τον Δεκέμβρη του 12 αλλά το ραντεβού με τον ορθοπεδικό για να τη δει ήταν πέρσι τον Γενάρη) ακτινογραφία του γόνατος με την οστεοαρθρίτιδα και του είπα πως έκανα θεραπεία πέρσι. Με ρώτησε πως και είχα έτοιμες αιματολογικές εξετάσεις. Του εξήγησα πως έκανα ένα γυναικολογικό τσεκ-απ μιας και είμαι σε εμμηνόπαυση κι επειδή υπάρχει ινομύωμα, η γυναικολόγος του νοσοκομείου μου ζήτησε να κάνω αυτές τις εξετάσεις. 
Με ρώτησε τι τρώω, αν τσιμπολογάω, αν πίνω αναψυκτικά, αν είχα πάει σε κέντρα αδυνατίσματος τύπου bodyline, πρίνου, γκίλι νάιετ κλπ, αν έχω πάει σε διαιτολόγους και αν είδα αποτελέσματα απώλειας βάρους, αν έχω προσπαθήσει να χάσω κιλά με φάρμακα τύπου ξενικάλ κλπ, αν τρώω φαγητό απ' έξω και τέτοια. 
Τις περισσότερες εξετάσεις μου είπε πως ήδη τις είχα κάνει: αιματολογικές κι ορμονολογικές και μου πρότεινε να μην τις χάσω να τις έχω μαζί με τις υπόλοιπες που μου τσεκάρισε να κάνω. 
Έτσι λοιπόν μου έδωσε ένα χαρτί με τις εξετάσεις που πρέπει να κάνει ένας παχύσαρκος πριν μπει στο χειρουργείο. Σε εμένα λοιπόν εκκρεμούν και κάποιες άλλες από πλευράς αιματολογικών εξετάσεων, ακτινογραφία θώρακος,  μου τσεκάρισε να πάω σε Πνευμονολόγο (για σπιρομέτρηση και πνευμονολογική εκτίμηση) και από τον Ειδικό Έλεγχο να κάνω Μελέτη ύπνου (Υπνική άπνοια ή χρόνια κόπωση), μιας και όταν με ρώτησε αν τυχόν έχω άσθμα του είπα πως δεν έχω μεν, αλλά τελευταία -όπως μου έχει πει ο άντρας μου- ροχαλίζω πολύ στον ύπνο μου κι όταν ξαπλώνω στον καναπέ στο πλάι νιώθω να μου κόβεται η αναπνοή.
"Ααα! Μάλιστα" ήταν η έκφραση του γιατρού και τσεκάρισε αμέσως την μελέτη ύπνου, την οποία όπως μου είπε μπορώ να την κάνω κάπου έξω αν θέλω, αλλά γίνεται και στον Ευαγγελισμό και στο Σωτηρία.
Τον ρώτησα πόσο είναι η αναμονή για ένα τέτοιο χειρουργείο. Μου είπε πως η αναμονή είναι περίπου στο 6μηνο κι αυτό εξαρτάται απ' το πόσο γρήγορα θα πάρω την έγκριση απ' το ΙΚΑ.

Σήμερα έκλεισα ραντεβού με παθολόγο στο ΙΚΑ. Την Παρασκευή το πρωί θα πάω να μου γράψει τις εξετάσεις και μένει ο Πνευμονολόγος, που δυστυχώς δεν βρήκα διαθέσιμα ραντεβού στο ΙΚΑ και θα πάω έξω. Αυτόν σχεδόν μου τον έκλεισε η μάνα μου, μιας και είναι τακτική του πελάτισσα για το άσθμα της. Οπότε ας πούμε ότι κι από εκεί θα έχω σύντομα τον έλεγχο και την γνωμάτευση.

Αισθάνομαι ήδη κάπως περίεργα να πω την αλήθεια. Όχι άσχημα, αλλά έχω εκείνη την αίσθηση που είχα όταν υπήρξα για λίγο διάστημα αδύνατη. Νιώθω ότι η ώρα που θα φύγει από πάνω μου τόσα στρώματα λίπους χωρίς να σκέφτομαι το φαγητό ή να νιώθω ότι πεινάω, πλησιάζει. Είναι η αγωνία του καινούριου, αν και θα περιμένω βέβαια αρκετά λόγω ΙΚΑ!

Έφυγα με καλή διάθεση απ' το ιατρείο. Επέστρεψα στο σπίτι απίστευτα κουρασμένη, γιατί έκανα τρελή γυμναστική στις σκάλες του μετρό. Κατ' αρχήν δεν χρησιμοποιώ τις ηλεκτρικές γιατί έχω φοβία αφού κάποτε παραλίγο να σπάσω τα μούτρα μου όταν για πρώτη φορά θέλησα να τις δοκιμάσω πριν χρόνια. Έτσι λοιπόν ενώ κατά περίεργο τρόπο οι ταμπελίτσες με το αναπηρικό καροτσάκι ήταν χαμένες σε κάποιες αποβάθρες ώστε να πάρω τον ανελκυστήρα για να φθάσω επάνω στην αλλαγή αποβάθρας ή την έξοδο, αναγκαστικά ανέβαινα τις 3-4 σειρές με σκάλες. Σήμερα νιώθω λες και έχω φάει το ξύλο της χρονιάς μου. Πονάνε τα πάντα και δεν έχω διάθεση να κάνω την οποιαδήποτε δουλειά στο σπίτι. Σκούπισμα - σφουγγάρισμα θέλω και μου φαίνονται βαριές αγγαρείες! 

Αυτά τα νέα μου...

6 σχόλια:

  1. Μπράβο κορίτσι μου!!

    Μπράβο για την απόφαση, μπράβο για την επιμονή, μπράβο για την μεθοδικότητα!!

    Σου εύχομαι, ολόψυχα, να πάνε όλα κατ' ευχήν! Μακάρι να πάρεις την απόφαση του ΙΚΑ πολύ πολύ γρήγορα και να δρομολογήσεις και τα υπόλοιπα! Είσαι στο κατώφλι μιας νέας ζωής!!

    Σου αξίζουν τα καλύτερα!!!!

    Λένα

    (τα λέγαμε στο eating disorders, στο νήμα για τα WW, τα λέγαμε και στο forum σου, γενικώς... σε παρακολουθώ!!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ για την ενθάρρυνση και την θετική σκέψη!

      Διαγραφή
  2. Αν ήξερες ΠΟΣΟ σε καταλαβαίνω...

    Και δεν καταλαβαίνω, μόνο, την κούρασή που σε φόρτωσαν όλα αυτά τα χρόνια προσπαθειών... Καταλαβαίνω το πως είναι να παίρνεις μια απόφαση και να μην βρίσκεις την συμπαράσταση που θέλεις... Και μάλιστα μια τόσο σημαντική και γενναία απόφαση...

    Ούσα "ζουμπουρλούδικο" από κοριτσάκι, κάθε φορά που ξεκινούσα μια καινούρια προσπάθεια απαλλαγής από τα παλιοκιλά (είτε δίαιατα, είτε γυμναστική), περίμενα πως και πως την συμπαράσταση και την ενθάρρυνση των δικών μου ανθρώπων.

    Ένα "Καλή επιτυχία!! Αυτήν την φορά θα τα καταφέρεις"!!!... Αλλά να ήταν αληθινό βρε παιδί μου. Όχι να λένε κάτι για να το πούνε. Θα προτιμούσα να σώπαιναν, που λεει ο λόγος, παρά να διαβάζω στα μάτια τους την σκέψη "Αντε πάλι.. Να δούμε, για πόσο θα κρατήσει αυτήν την φορά..."

    Πίστεψε στο αποτέλεσμα και μέσα από αυτήν την πίστη θα αντλήσεις όλη τη δύναμη που απαιτεί αυτό σου το εγχείρημα.

    Σε συμπαθώ ΠΟΛΥ και σε θαυμάζω για την απόφασή σου. Και εάν κάποια στιγμή θελήσεις να μιλήσεις σε κάποιον, εάν θελήσεις να βρίσεις άπό αγανάκτηση βρε παιδί μου, θα χαρώ πάρα πάρα πολύ να με θυμηθείς.

    Καλη δύναμη και καλή επιτυχία!!!!!!!!

    ΛΕΝΑ

    Υ.Γ. Το ιμέιλ μου είναι alkyonh(at)gmail.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ καλή μου, εύχομαι κι εσύ να καταφέρεις να φτάσεις τον στόχο σου.

      Διαγραφή
  3. Καλή επιτυχία λοιπόν φιλενάδα!!!! Η ψαλίδα απο το τώρα και τον αδύνατο εαυτό σου επιτέλους φαίνεται να μικραίνει!!! Χαίρομαι που σου έκαναν κλικ. Παρόλα αυτά μην αφήνεις την προσπάθειά σου με την σκέψη "αφού θα κάνω εγχείρηση ας φάω τώρα που μπορώ" Προσπάθησε να χάσεις ότι μπορείς μέσα σε αυτό το 6μηνο για να έχεις και καλύτερη μετεγχειρητική κατάσταση αλλά και περισσότερα κιλά μείον. Καλή επιτυχία και όλα να πάνε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΘΟΥΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΓΚΡΙΣΗ.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΥΠΟΜΟΝΗ!