Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2014

Αμ μπακ!

Ας αρχίσω με ευχές! Ευτυχισμένο, γεμάτο υγεία, αισιοδοξία, ελπίδα και ειρήνη το 2014, με λιγότερη μιζέρια και κατήφια.
Κάτι σχόλια που έλαβα στην άλλη διεύθυνση του μπλογκ (στο wordpress) με έκαναν να ξανασκεφτώ το ενδεχόμενο της επιστροφής. Απ'την άλλη έδωσε ο Θεός και σε μας μια μικρή βοήθεια κι έτσι μπήκε στο σπίτι μου μια στάλα αισιοδοξίας. Όλο αυτό το διάστημα της απουσίας χρειάστηκε για να σκεφτώ πολύ, να κάνω διαφορετικά πράγματα, να τολμήσω λίγο να ζήσω σαν... αγρότισσα, να αναπνεύσω οξυγόνο και να διώξω για λίγο το άγχος πέρα από εμένα. Μόνο τα κιλά μου δεν έδιωξα!!!
Λοιπόν, τώρα που η σκέψη είναι καθαρή ας πάρω τα πράγματα απ'την αρχή κι ας εξηγήσω γιατί χρειάστηκε να βάλω λουκετάκι στο μπλογκ. Ναι, με είχε ενοχλήσει όντως το θέμα της αντιγραφής θεμάτων από εμένα κι ότι συνεχιζόταν σωρηδόν, ο κόμπος έφτασε στο χτένι. Με είχε ενοχλήσει που μέσα στο σπίτι μου έβλεπα καταστάσεις κι ο καλός μου επέμενε πως ήταν της φαντασίας μου, αλλά ο Θεός αγάπει τον κλέφτη αγαπάει και τον νοικοκύρη κι έτσι μου έδωσε ...απτό υλικό, ώστε να αποδείξω την αλήθεια! Δεν θα δώσω εξηγήσεις για το θέμα, είναι προσωπικό κι απ'την άλλη το ξεπεράσαμε και συνεχίζουμε. Η μιζέρια βλέπετε δημιουργεί διάφορες καταστάσεις κι ο καθένας προσπαθεί να ξεγελαστεί με διάφορα. Και συνεχίζω... Με ενοχλούσε να δίνω βοήθεια και να μου έρχεται σαν μπούμερανγκ όχι βοήθεια, αλλά ένα μεγάλο "φάσκελο". Να σημειώσω όμως ότι πέρα απ'τα αρνητικά του θέματος υπήρχαν (και θέλω να πιστεύω πως συνεχίζουν να υπάρχουν) και οι φίλοι-φίλες που ήταν δίπλα μου σε κάθε βήμα μου σε κάθε αγωνία μου και τους ευχαριστώ γι'αυτό. Όλα λοιπόν τα αρνητικά συσσωρεύτηκαν και έγινε η μεγάλη έκρηξη. Άρχισα τις διαγραφές και τα κλειδώματα. Πλέον δεν υπάρχει φόρουμ δεν υπάρχει σκάϊπ δεν υπάρχει φέισ-μπουκ. Ειδικά το τελευταίο θεωρώ πως δεν υπάρχει λόγος να το έχω, όπως και το φόρουμ. Έχω το μπλογκ κι αρκούμαι σε αυτό. Με καλύπτει και με το παραπάνω. 
Αφού έπεσαν τα σχετικά κλειδώματα, χρειάστηκε να ανεβούμε στο χωριό απ'τον Αύγουστο (επιστρέψαμε πριν 1 μήνα και κάτι). Εκεί λοιπόν βρήκαμε έτοιμο ένα περιβόλι που χρειαζόταν την έννοια μας κι ένα κοτέτσι με φρεσκαρούδια κοτοπουλάκια που χρειαζόντουσαν κι αυτά την προσοχή μας όσο ήταν μικρά. Η μέρα περνούσε σαν νερό. Η ζωή μας είχε μπει σε ένα τέτοιο πρόγραμμα που δεν το καταλαβαίναμε για πότε έπεφτε το φως της μέρας. Μαζεύαμε τα κηπευτικά, είχαμε ποτίσματα στο περιβόλι και στα λουλούδια, ο άντρας μου όταν έβρισκε χρόνο πήγαινε για ψάρεμα κι έτσι είχαμε και κανά φρέσκο ψαράκι να βάλουμε στο τηγάνι. Μπήκε το φθινόπωρο κι άρχισαν τα πρώτα κρύα λόγω υγρασίας. Ανάψαμε το τζάκι κι έτσι προστέθηκε στο πρόγραμμα και αυτό. Απ'τη μια ήταν καλά, γιατί ξεφύγαμε απ'την κλεισούρα του σπιτιού, απ'την άλλη όμως όταν δεν είσαι στην βάση σου για να κινηθείς και για άλλα πράγματα (εύρεση εργασίας για παράδειγμα) και βλέπεις ότι τα οικονομικά περιθώρια έχουν στενέψει απίστευτα, νιώθεις εντελώς αποκομμένος άνθρωπος απ'τον πολιτισμό και δεν έχεις και πολλές επιλογές για το πως να τα βγάλεις πέρα.
Με τα πολλά κάναμε τις αλλαξοκωλιές μας με τους γονείς μου κι έτσι επέστρεψαν στο χωριό κι εμείς στην πόλη. Με το που επιστρέψαμε το πρώτο θετικό νέο ήταν ότι ο αδερφός μου έγινε μπαμπάς. Ο ανηψιός μου βιαζόταν να βγει και ίσα που πήρε μια εβδομάδα απ'τον 9ο μήνα εγκυμοσύνης της μαμάς του! Χάρηκα που έγινα θεία κι όταν το έμαθα ένιωσα πολύ περίεργα. Δεν μπορούσα κι ακόμη δεν μπορώ να περιγράψω το συναίσθημα που σου δημιουργεί όταν γίνεσαι "θεία"!  Μετά από μια εβδομάδα απ'την γέννηση του ανηψιού μου, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, ξεκινήσαμε με τον άντρα μου περιοδεία στα Οινόφυτα για διανομή βιογραφικών (αφού προκοπή δεν βλέπαμε με την αποστολή τους μέσω μέϊλ). Την άλλη μέρα του τηλεφώνησαν από ένα εργοστάσιο να περάσει από συνέντευξη. Απ'τις 7 αυτού του μήνα άρχισε δουλειά εκεί! Μετά από 1,5 χρόνο ανεργίας του βρέθηκε εργασία. Εποχιακή, όπως του είπαν. Δεν μας νοιάζει όμως αυτό. Είναι κάτι θετικό ότι θα ενισχυθεί πλέον το ταμείο του σπιτιού μας, θα βάλουμε πετρέλαιο να ζεσταθεί το κοκκαλάκι μας, που το καίμε με χρονοδιακόπτη (ανά 4 ώρες για 1 τεταρτάκι) και θα γεμίσουν και πάλι τα ντουλάπια και το ψυγείο μας! 
Όσον αφορά εμένα: η κατάσταση με τα πόδια μου έχει βελτιωθεί παρά το γεγονός ότι φορτώθηκα με όλα μου τα κιλά (133,8 με έδειξε η ζυγαριά σήμερα), η δε κλιμακτίριος μου έχει σπάσει τα νεύρα (πότε κρύο πότε ζέστη) αλλά προσπαθώ να μην το δείχνω. Σε γιατρούς δεν ξαναπήγα. Έχουν διαγραφεί κι αυτοί προς το παρόν! Από πλευράς υγείας είμαι καλά. Αυτό που μένει τώρα είναι να δω τι θα κάνω με τα κιλά. Δεν μου αρέσει που ξαναβγάζω τα ρούχα με τα μεγάλα νούμερα, αλλά δεν υποφέρεται το κρύο του σπιτιού με μια μπλούζα και μια φούστα από λεπτό ύφασμα. 
Επέστρεψα λοιπόν, ελπίζοντας να το παλέψω και πάλι, αφού οι μπαταρίες είναι φορτωμένες! :)


post signature

7 σχόλια:

  1. Χαίρομαι πολύ που σε βλέπω πάλι!!! Σε σκεφτόμουν πολύ κατά το διάστημα της απουσίας σου, δεν ξέρω αν πήρες και το αντίστοιχο mail μου. Θέλω να σου ευχηθώ ολόψυχα καλως ήρθες και ελπίζω αυτή η αρχή να αποτελέσει καινούργιο ξεκίνημα και για τις δυο στο γνωστό (γκρρρρ) θέμα :) :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Α! Και ενα βραβειάκι δώρο για το καλωσόρισμα απο την "Οδύσσεια"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν πρόσεξα για το μέϊλ να σου πω την αλήθεια. Με εκατοντάδες εισερχόμενα ίσως να το διέγραψα κατά λάθος. 4 μήνες κοντά απουσίας είχα και στο χωριό το ίντερνετ μόνο στην καφετέρια ήταν διαθέσιμο κι εκεί σπάνια και μόνο για καφέ. :( Ευχαριστώ και για το βραβειάκι! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. κρίμα... τότε για να μην υπάρχει καμμία παρανόηση θα ήθελα να σου πω οτι σου είχα στείλει (νομίζω και ενα μηνυμα στην γιορτή σου) που σου έλεγα οτι σε σκεφτομαι πολύ, παρε τον χρονο που θελεις και αν καποια στιγμή θελήσεις μπορουμε να βρεθούμε και απο κοντά να τα πουμε (οχι αναγκαστικά για τον προσωπικό λόγο που εκλεισες το μπλογκ), να αλλάξεις παραστάσεις. Το ουσιαστικό ειναι που σου εγραψα οτι δεν θελω να αισθανθεις οτι σε "πιέζω" σε κάτι και ελπίζω να επικοινωνήσεις εσύ όταν νιώσεις έτοιμη απο την περισυλλογή σου. Δεν θέλω να σκεφτείς καθόλου ότι σε "ξέχασα", απλά θεώρησα οτι έχεις πάρει το mail και θέλεις όσο χρόνο χρειάζεσαι με σένα. Δεν μου αρέσει που τα γράφω εδώ αλλά δεν είδα κάποιο mail για πιο προσωπικά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν ναι, τώρα το θυμήθηκα. Το μέιλ πρέπει να μου το έστειλες μόλις κλείδωσα το μπλογκ. Συγγνώμη αν δεν σου απάντησα, αλλά ήταν μια άσχημη περίοδο και μου έφταιγαν όλα κι όλοι!
      Πάντως σ'ευχαριστώ για την στήριξη, δεν το έχω ξεχάσει και δεν πρόκειτε. Να πιάσει καλοκαίρι να πάμε για καφεδάκι πάλι! Αυτός ο χειμώνας μου μαύριζει την διάθεση και δεν θέλω να κουνηθώ!!! Κανονικό τεμπελιό μιλάμε!!! :P

      Διαγραφή
  5. Χρόνια πολλά. Ευτυχισμένο και πιο χαρούμενο το νέο έτος, γιατί και εσύ αρκετά πέρασες! Καλώς ήρθες πίσω μαζί μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επίσης Κωνσταντίνε και σ'ευχαριστώ και για το σένα το '14 να φέρει τα καλύτερα! :)

      Διαγραφή

ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΘΟΥΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΓΚΡΙΣΗ.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΥΠΟΜΟΝΗ!