Δευτέρα 13 Απριλίου 2015

- 2,2

Χριστός Ανέστη φίλοι μου.
Σήμερα έκλεισα ακριβώς 2 μήνες απ'το χειρουργείο. Και ζω όνειρο. Το Δευτεριάτικο εβδομαδιαίο ζύγισμα με έδειξε στα 118,5 κιλά! Πρώτον άλλαξα δεκάδα χωρίς να το καταλάβω ειλικρινά και δεύτερον έχω να δω αυτό το νούμερο εδώ και 3 (και βάλε) χρόνια!
Σε ακριβώς 2 μήνες έχασα 18,5 κιλά, που τέτοια απώλεια δεν υπήρχε περίπτωση να την δω με μια απλή διατροφή αδυνατίσματος, παρά μόνο αν περνούσαν 4-5 μήνες!
Φέτος οι γιορτινές μέρες μου ήταν λίγο δύσκολες. Δεν κατάφερα να πάω στην εκκλησία, γιατί η οστεοαρθρίτιδα δεν με άφησε. Μεγάλη Παρασκευή την έβγαλα στο κρεβάτι. Σηκώθηκα το πρωί να πάω τουαλέτα και ο πόνος στο γόνατο ήταν αφόρητος συν του ότι είχα κρυάδες. Έτσι ο άντρας μου με έτριψε με βιξ εγώ πήρα παυσίπονο και έκανα επάλειψη με παυσίπονη κρέμα το γόνατο και έμεινα ξάπλα. Οι κρυάδες μέχρι το μεσημέρι μου πέρασαν το γόνατο όμως όχι. Έβαλα έμπλαστρο, το οποίο καθυστέρησε, αλλά άρχισε να αποδίδει αργά το απόγευμα.
Μέχρι τώρα -αφού το έμπλαστρο έκανε ότι έκανε και πλέον ξεκόλλησε- πρωί & βράδυ βάζω αλοιφή, ώστε να μπορώ να περπατάω και να κάνω τουλάχιστον τα βασικά στο σπίτι.
Φέτος ούτε κουλουράκια έφτιαξα για το καλό. Να μυρίσει το σπίτι Πάσχα. 
Χθες φάγαμε από κάτω στους δικούς μου, όπου όλη την ετοιμασία την έκανε η μάνα μου. Ούτε πιάτα της έπλυνα φέτος κι αισθάνομαι άσχημα γι'αυτό γιατί κι η ίδια έχει τα δικά της αρθριτικά. Τουλάχιστον αυτή έχει θεραπεία που την κρατάει κάπως. Εγώ όμως; Πόσο το σκέφτομαι να πάω στον ορθοπεδικό! Γιατί δεν θέλω να επιβαρύνω το μικρό μου στομάχι με κάψουλες, τόσο νωρίς. Όταν ακούς από γιατρούς και παλαίμαχους στομαχοχειρουργημένους, πως μετά το εξάμηνο επιτρέπονται σχεδόν όλα... Η μάνα μου μού είπε να κάνω υπομονή μήπως με την απώλεια κιλών η κατάσταση βελτιωθεί. Να προσέχω στις κινήσεις μου, να μην ζορίζομαι. Θα δείξει. Λέω να μου δώσω τον χρόνο, μήπως και τελικά δεν χρειαστεί να πάω στον ορθοπεδικό.

Από πλευράς διατροφής, έφαγα κανονικά! Κι όταν γράφω κανονικά, δεν εννοώ ότι έφαγα κοψίδια με τον τρόπο που τα έτρωγα τις προηγούμενες χρονιές. Έβαλα μια μεριδούλα αρνάκι στο πιάτο μου άπαχο, μια φετούλα λεπτή κοκορέτσι και 2 πατατούλες φούρνου. Απ'το κοκορέτσι έφαγα μόλις μια πιρουνιά και το υπόλοιπο το πέρασα στον άντρα μου. Μου έκατσε βαρύ. Το αρνάκι όμως ήταν το πιο ελαφρύ κρεατικό για το στομάχι μου, έτσι ούτε το κοτόπουλο ούτε το μοσχάρι!
Το βράδυ της Ανάστασης δεν έφαγα τίποτε, γιατί όσο εγώ καταπίνω αντιόξινα χάπια κάθε βράδυ αυτά πρέπει να τα παίρνω στην ώρα τους κι όχι την άλλη μέρα! Να πως έφαγα χθες:

ΠΡΩΙ
1 αυγό βραστό
1 πολυβιταμίνη

ΚΟΛΑΤΣΙΟ
1 πιρουνιά συκωτάκι απ'το κοκορέτσι, λίγο πριν το βγάλουμε απ'τα κάρβουνα!

ΜΕΣΗΜΕΡΙ
1 μικρή μερίδα αρνάκι στη λαδόκολλα χωρίς πέτσα και λίπος
2 πατάτες φούρνου
1 πιρουνιά κοκορέτσι
2 κουταλάκια ελαφριά μους σοκολάτας (συσκευασίας)

ΑΠΟΓΕΥΜΑ
1 μήλο, το οποίο το έφαγα από μισό με διαφορά ώρας μέχρι να φτάσω να φάω βραδυνό

ΒΡΑΔΥ
1 μικρή μερίδα αρνάκι στη λαδόκολλα χωρίς πέτσα και λίπος
1 κουταλάκι μουστάρδα
2 πατάτες φούρνου


Αυτά τα νέα μου και χρόνια μας πολλά!

2 σχόλια:

  1. Χριστός Ανέστη Μαρία μου! Χίλια μπράβο για την απώλεια! Σου εύχομαι ολόψυχα, πολύ πολύ σύντομα να δεις διψήφιο νούμερο στην ζυγαριά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια πολλά Λενούτσο! Θα έρθει και το διψήφιο δεν με φοβάμαι πλέον! ;)

      Διαγραφή

ΟΛΑ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΦΑΝΙΣΘΟΥΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΕΓΚΡΙΣΗ.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΥΠΟΜΟΝΗ!