Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Βόλτα στο Ιπποκράτειο!

Είναι που από χθες έχει φορτωθεί η διάθεσή μου πάρα πολύ και η απογοήτευση έχει πέσει στα τάρταρα. Σήμερα λοιπόν σκέφτηκα να κοιτάξω το θέμα του χειρουργείου παχυσαρκίας και σε άλλο νοσοκομείο.
Τηλεφώνησα στην Βούλα να μου δώσει τα τηλέφωνα του γιατρού της. Ζήτησα και στον άντρα μου να πάμε μαζί σε αυτό το ραντεβού. Τουλάχιστον ας πληρώσω ένα ραντεβού μιας και αφορά την αναγέννησή μου! Την ρώτησα να μου θυμίσει τι εξετάσεις της ζήτησε και ήταν: ορμονολογικές εξετάσεις, υπέρηχος άνω και κάτω κοιλίας και γαστροσκόπηση. Ούτε γυναικολογική, ούτε ακτινογραφίες, ούτε πνευμονολογική κλπ κλπ.. Κι άλλες γνωστές της που έκαναν την επέμβαση δεν τους ζητήθηκε γυναικολογική. Γενικά δεν ταλαιπωρήθηκαν από τον γιατρό να τους λέει κάνε αυτή την εξέταση κάνε την άλλη και θέλω πόρισμα και άλλες τρίχες για να είσαι επί μήνες σε μια άσκοπη αναμονή κι αυτό γιατί ίσως ο χειρουργός που σου έλαχε θέλει φακελάκι. Ναι, σκέφτομαι πως αν μιλούσα μαζί του για "οικονομική ενίσχυση" ίσως να μην με καθυστερούσε με τα γυναικολογικά μου ως αιτία. Ας μην λέω όμως μεγάλα λόγια, γιατί μπορεί και να μην είναι έτσι στο τέλος.
Θέλω να προχωρήσω, δεν θέλω άλλη αναμονή, γιατί δεν μου επιτρέπεται άλλη αναμονή. Λες απ'την μια οκ το 6μηνο με παίρνει και δεν με παίρνει, αλλά όταν τα γυναικολογικά που είναι δημιούργημα της παχυσαρκίας γίνονται και καλά κόλλημα για το πιο ουσιώδες χειρουργείο είναι να τρελαίνεσαι.
Δεν θέλω η ζωή μου να πηγαίνει όλο και πιο πίσω. Όταν συμβαίνει αυτό απογοητεύομαι πάρα πολύ. Δεν είναι όμορφο να θες να βρεις δουλειά και να μη μπορείς να το κάνεις γιατί δεν σε βοηθάει το βάρος σου τόσο, τα πόδια σου να μην μπορούν να ανταποκριθούν σε 8ωρη ορθοστασία αν το απαιτεί κάποια εργασία, να θες να κάνεις τις δουλειές του σπιτιού και να φαντάζουν σαν κάτεργα. Νιώθεις μια αλλόκοτη αναπηρία, που αντιμετωπίζεται μεν, αλλά που κάποιοι γιατροί νομίζουν πως η επιλογή σου για ζωή γίνεται έτσι ελαφρά τη καρδία.
Δεν είναι έτσι. Το πόσο παλεύει κανείς με τα κιλά του, ο ίδιος το ξέρει πάρα πολύ καλά. Δυστυχώς όμως όσοι είναι έξω απ'τον χορό... 

Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

Νοέμβριος για τον πολύποδα

Έχω κάτι μέρες να ενημερώσω το μπλογκ και να απαντήσω στα σχόλια σας αλλά και σε μέϊλ. Δεν το αποφεύγω ειλικρινά, απλά δεν είμαι και στην καλύτερη διάθεση, αφού το όνειρο μου για να δω τον εαυτό μου πιο αδύνατο συνεχώς απομακρύνετε. Τι κι αν μου ανοίγουν οι πόρτες των ιατρείων; Τζούφιες επισκέψεις είναι στην τελική!

Είπα να κάνω το χατήρι και της μάνας μου και του αδερφού μου κι επικοινώνησα με γιατρούς-επιμελητές στο Έλενα. Ο ένας απευθείας μου ζήτησε να με δει σε απογευματινό ραντεβού κι όταν του είπα πως δεν μπορώ, αμέσως η συμπεριφορά άλλαξε και μου λέει με ύφος "τώρα τι να σου πω κι εσένα":  "έλα αύριο μετά τις 10 και βλέπουμε". Ο άλλος μου απέκλεισε οποιοδήποτε χειρουργείο για πρόσφατα. Οι επιστήμονες-επιμελητές κλινικών λοιπόν, έχουν το ελάττωμα να αποφεύγουν απ'το τηλέφωνο να σε ρωτάνε για ποιόν λόγο θες να τους δεις. Θέλουν να σε ταλαιπωρήσουν, να πάρουν το παραδάκι τις επίσκεψης για να σου πουν στο τέλος πως θα δούμε και δεν γίνεται κάτι σύντομα. Όταν ακούω γιατρό και μάλιστα φτασμένο επιστήμονα να μου τα μασάει για πρωϊνό ραντεβού, δεν δίνω καμιά ευκαιρία. Εμάς τους άνεργους που υπολογίζουμε και το παραμικρό ευρώ μας έχουν στο φτύσιμο. Μάλιστα η μάνα μου επικοινώνησε με τον έναν που στο παρελθόν της είχε φερθεί άψογα και την είχε προσέξει αλλά κι αυτηνής μια απ'τα ίδια της είπε "πες στην κόρη σου να έρθει την Δευτέρα μετά τις 3". Που τι είναι μετά τις 3; Απογευματινό ραντεβού. Νομίζουν πως έχουμε τα 50-70άρια για πέταμα. Σε νοσοκομείο είσαι χριστιανέ μου και ζητάω να σε δω το πρωί. Αν είχα το χρήμα να πληρώσω θα σου ερχόμουν το απόγευμα.

Έκλεισα λοιπόν ραντεβού στο εξωτερικό γυναικολογικό ιατρείο του Αλεξάνδρα. Ήταν σήμερα το πρωί. Περίμενα πως κάτι δεν θα μου καθόταν σε αυτό το ραντεβού. Πάω, βγάζω και την καρτέλα που μου είπαν και όπως διαπίστωσα με αυτή σε κάνουν μπαλάκι ανάμεσα στα νοσοκομεία Έλενα και Αλεξάνδρα! Τέλος πάντων. Με ρωτάνε οι νοσοκόμες αρχικά για ποιό λόγο πήγα. Τους εξηγώ και μου είπαν να πάω στο γραφείο των γιατρών απέναντι και να ζητήσω τον γιατρό που βρισκόταν εκεί. Με ρωτάει ποιός ο λόγος που πήγα. Του δείχνω την εξέταση με τον ενδοκολπικό υπέρηχο. "Είναι για να κανονίσουμε επέμβαση, όμως γιατί καθυστερήσατε;". Με ρωτάει αφού είδε την ημερομηνία της εξέτασης και αμέσως του βγάζω το εξιτήριο απ' το νοσοκομείο της Χαλκίδας και του λέω "γι' αυτόν τον λόγο". Το διαβάζει κάνει κι ένα μαύρο χιουμοράκι που δεν έγραψαν και το γραφείο τελετών μέσα!!! Δεν ευθύνομαι εγώ στην τελική αν υπάρχει καθυστέρηση στο σύστημά τους. Αμέσως μου γράφει το εισιτήριο. Δεν το χάρηκα γιατί ακόμα δεν είχα τελειώσει κι έπρεπε να πάω στο διπλανό γραφείο στη γραμματέα για να μου δώσει ημερομηνία.
"17 Νοεμβρίου έχω κενό"! Παραλίγο να πάθω εγκεφαλικό. Τόσο πίσω! Μα δεν υπάρχει κάποια ημερομηνία έστω τον άλλο μήνα ή Σεπτέμβρη με Οκτώβρη; "Όχι" μονολεκτική η απάντηση της γραμματέας που το έπαιζε και καλά πως αυτή έλυνε και έδενε εκεί μέσα τα κουμάντα του νοσοκομείου! Εκείνη την στιγμή βουρκώνω, όχι για να με λυπηθεί, απλά για το γεγονός ότι τελικά δεν με θέλει η τύχη στο να φύγει από πάνω μου το περιττό μου βάρος. Της εξηγώ πως έχω κι ένα χειρουργείο παχυσαρκίας και πως όσο πιο πίσω πάει η επέμβαση γιατί πρέπει να έχω και το πόρισμα απ' την βιοψία για τον πολύποδα, ούτε επιτροπή θα προφτάσω να περάσω για να πάρω την έγκριση και στο τέλος όποτε πάρω την πολυπόθητη ημερομηνία για το χειρουργείο παχυσαρκίας, απλά δεν θα έχω ασφάλεια! "Δεν μπορώ να κάνω κάτι, δεν έχω κρεβάτια, είναι και τα επείγοντα και θα πρέπει να στριμώξω τα ραντεβού μου... και δεν χρειάζεται να κλαίτε". Δεν το κάνω για να σας συγκινήσω είναι ξέσπασμα γιατί και το χειρουργείο παχυσαρκίας που είναι να κάνω δεν θα προλάβω να το κάνω γιατί θα είμαι ανασφάλιστη στο τέλος. Μου λέει μετά για τις 4 Νοεμβρίου το χειρουργείο.
Δεν ήθελα να τσακωθώ με την ηλίθια, γιατί έκανε λες και ολόκληρο το νοσοκομείο ήταν στην δική της διαχείριση. Φαντάζομαι ότι αν έδινα παραδάκι σε γιατρό, το χειρουργείο ίσως να γινόταν και την άλλη εβδομάδα. Γαμώ το κωλοσύστημά τους.
Κάθισα στην είσοδο να ηρεμήσω λίγο, με ρώτησε μια κυρία που καθόμασταν μαζί στην αναμονή τι μου είπαν και η γυναίκα γούρλωσε τα μάτια για το πόσο πίσω με πάνε για την επέμβαση. "Άμα έχεις το χρήμα θα την έκανες πιο γρήγορα" μου λέει. Εμ, δεν το ξέρουμε; Γενικά στα νοσοκομεία τα προγραμματισμένα ραντεβού τα πάνε πίσω πίσω γι' αυτό το λόγο, να πέφτει το φακελάκι σύννεφο. Είναι που το υπουργείο υγείας νοιάζεται να καταπολεμήσει το φαινόμενο. Του κώλου τα εννιάμερα.

Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

Ακύρωση απόξεσης

Σήμερα η μέρα ήταν αρκετά περίεργη και στενάχωρη.
Ξύπνησα στις 6 το πρωί -κακώς- με το σκεπτικό πως αφού έπρεπε να είμαι στην γυναικολογική κλινική του νοσοκομείου στις 7:30 θα έπρεπε εγώ να είμαι νωρίτερα για να δώσω το εισιτήριο και να γίνει η εισαγωγή μου. Έρχεται ο αδερφός μου στις 7 και με πετάει με το αυτοκίνητό του στο νοσοκομείο. Ο άντρας μου αν και είχαμε κανονίσει να είναι μαζί μου, του προέκυψε δουλειά για κάνα 20ήμερο κι έτσι επειδή δεν είναι εποχές να λες "όχι" αλλάξαμε το σχέδιο δράσης μας.

Φυσικά το γραφείο κίνησης με το που μπήκα στο ισόγειο του νοσοκομείου ότι άνοιγε εκείνη την ώρα αλλά για την εισαγωγή μου είπε η υπάλληλος θα έπρεπε να περιμένω ένα τεταρτάκι. Έγινε η εισαγωγή όταν ήρθε η ώρα. Ανεβαίνω στον πρώτο όροφο που είναι η κλινική και παρουσιάζομαι. Με βάζουν μέσα οι νοσηλεύτριες στο γραφείο τους, η προϊσταμένη μου παίρνει τα στοιχεία για να φτιάξει τον φάκελο ιατρικού ιστορικού και μετά από λίγο μου παίρνουν την πίεση (13 με 8 είχα, μια χαρά), μου παίρνουν λίγο αίμα για να γίνει μια γρήγορη γενική και να ενημερωθεί και το αιματολογικό για τυχόν μετάγγιση. Με ρωτάνε κι αν ποτέ έχω κάνει μετάγγιση κι ενώ λέω όχι με ξαναρωτά μετά από λίγο η νοσοκόμα γιατί βρήκαν ασθενή με το ίδιο ονοματεπώνυμο και έχει κάνει μετάγγιση. Ήταν η ξαδέρφη μου η οποία έχει μεσογειακή αναιμία και κάνει μεταγγίσεις συχνές. Το λύσαμε το μπέρδεμα λοιπόν. Λέει κι ο αδερφός μου πως κάνω άπνοιες στον ύπνο. Η μια νοσοκόμα-μαία κατάλαβε η κοπέλα πως αυτό ήταν καθαρά λόγω παχυσαρκίας και έδειξε πως δεν ήταν καν άξιο αναφοράς. Αμ, δε!

Μου στρώνουν και κρεβάτι σε θάλαμο και περιμένω. Στο μεταξύ στο γραφείο των νοσοκόμων να'σου και η ξανθιά γιατρός που καθόταν κι έπινε τον καφέ της. Της εξηγούν οι νοσοκόμες πως εγώ είμαι για την προγραμματισμένη απόξεση και βγάζω και της δίνω την εξέταση απ' τον ενδοκολπικό υπέρηχο για να του ρίξει μια ματιά και να κοιτάξει βεβαίως και την απεικόνιση. Διάβασε μόνο την γνωμάτευση και ούτε καν που ξεσταύρωσε το άλλο χέρι να γυρίσει σελίδα να δει τον υπέρηχο, έστω να δει που περίπου ήταν το 2ο ινομύωμα και ο πολύποδας. Η φάτσα της δεν ξέρω μου δημιουργούσε απ' την αρχή που την είχα πρωτοσυναντήσει στο εξεταστήριο του ορόφου μια ξινίλα. Να χαμογελάσει ποτέ δεν ήταν είδα όσες φορές την είδα.  
Ευτυχώς που ήταν κι ο αδερφός μου και λέγαμε καμιά κουβέντα να περάσει η ώρα. 

Απ' τις 9 παρά που με οδηγήσανε στο κρεβάτι πήγε 12:30 και με ανεβάσανε στο χειρουργείο. Είχαν τύχει εκτάκτως καισαρικές και μέσα στο χειρουργείο επικρατούσε αναστάτωση. Με έβαλαν σε ένα παραβάν κι έβγαλα τα ρούχα, έβαλα μια ρόμπα χειρουργείου που μου δώσανε, φόρεσα και ποδονάρια στα πόδια και με οδήγησαν έπειτα στο χειρουργικό τραπέζι. Ανέβηκα, βολεύτηκα ώστε να μπορέσει και η γιατρός να κάνει τη δουλειά της έπειτα, αλλά και οι νοσοκόμες να μου βάλουν πεταλούδα με ορό στο ένα χέρι και το πιεσόμετρο στο άλλο. Ότι ετοιμαζόταν η μια νοσοκόμα να μου βάλει μάσκα αναισθησίας, να'σου ο ειδικευόμενος γυναικολόγος που φέρνει τον φάκελο μου.
Κοιτάζει η αναισθησιολόγος τον φάκελο και με ρωτά αν κάνω άπνοιες κι αν φοράω μάσκα στον ύπνο. Της εξήγησα πως έκανα εξέταση πρόσφατα και ναι κάνω άπνοιες αλλά όχι σημαντικές που να χρειάζομαι μάσκα. Κι εκεί άρχισε τις αγριοφωνάρες στους γυναικολόγους:
- Και τι μου φέρατε γυναίκα με άπνοιες επάνω; Τι αναισθησία να κάνω σε ένα βουνό;
- Και τι θες να κάνω εγώ όποτε μου τυχαίνουν χοντρές; Είπε η ξανθιά η ξινή.
Νεύρα, κακό κι απ'τις 2.
- Αν σας ενοχλώ να φύγω! πετάγομαι κι εγώ μιας και ως χοντρή αισθάνθηκα παρείσακτη κι ότι δεν έπρεπε να κάνω την απόξεση.
Η νοσοκόμα  που  ήταν δίπλα μου με σκούντηξε και μου είπε να μην μιλήσω γιατί αυτά είναι διαφορές που έχουν οι γιατροί με τους αναισθησιολόγους. Και στην τελική αν τυχόν προκύπτουν τέτοιες περιπτώσεις γιατί δεν κάθονται να συζητήσουν να δουν πως μπορούν με διαφορετικό τρόπο να βοηθήσουν μια ασθενή χωρίς φωνές κι αγριάδες;
- Καλή μου εγώ λόγω των απνοιών σου δεν μπορώ να σου βάλω αναισθησία, ούτε για μέθη, ούτε για ολική. Δεν έχω τον εξοπλισμό ώστε να σε βοηθήσω αν τύχει κάτι. Κι απορώ πως δεν έχεις πάρει μηχάνημα για αυτό.
Ευγενικά της εξηγώ:
- Κοιτάξτε ετοιμάζομαι για χειρουργείο παχυσαρκίας. Κι επειδή τα τελευταία 2 χρόνια περίπου ροχαλίζω και κάνω κάτι λίγες άπνοιες πήγα και έκανα εξέταση. Την είδε ο χειρουργός και μου είπε πως δεν χρειάζεται να αγοράσω το μηχάνημα αφού θα κάνω το χειρουργείο. Αν ήταν η περίπτωσή μου ακόμα πιο δύσκολη σίγουρα θα μου το επέβαλε. Επιπλέον δεν θα μπορέσω να προχωρήσω στο χειρουργείο παχυσαρκίας αν δεν αφαιρεθεί ο πολύποδας και να του πάω και το πόρισμα απ' την βιοψία που θα γίνει.
Με κοιτάζει, μου σκάει ένα χαμόγελο εμπιστοσύνης (του κώλου τα εννιάμερα λέω εγώ) και μετά από λίγο λέει:
- Ας δοκιμάσουμε επισκληρίδιο, να δούμε τι θα κάνουμε!
Με βάζουν να καθίσω στο χειρουργικό τραπέζι με τα πόδια κάτω. Φωνάζουν και τον τραυματιοφορέα για βοήθεια. Ετοιμάζουν την ένεση και μου ζητάνε να σκύψω ώστε να δημιουργηθεί καμπούρα στην σπονδυλική στήλη. Πρώτο τσίμπημα, με πονάει. Δεύτερο τσίμπημα και πίεση προς τα μέσα με πονάει περισσότερο.
- Δεν μπορώ βρε παιδιά δεν βρίσκω το σημείο. Ακούω πίσω απ'την πλάτη μου. Σκύψε περισσότερο.
Ο τραυματιοφορέας να με πιέζει απ' τους ώμους να είμαι σκυφτή και εμένα μου κόβεται η ανάσα. Να θέλω να ανασάνω βαθιά για να καταλαβαίνω λιγότερους πόνους απ' τις προσπάθειες να εισχωρήσουν την βελόνα στους σπόνδυλους και να μην μπορώ. Να σηκώνω τους ώμους να ανασάνω κι ο τραυματιοφορέας να πιέζει κόντρα. Δεν μπορώ να ανασάνω του είπα και με χαλάρωσε λίγο. Κάποια στιγμή νιώθω έντονο πόνο πίσω στη μέση, να ανασαίνω και να κλαίω και το δεξί μου  πόδι να χτυπάει λες και το χτύπησε ρεύμα. "Χριστέ μου -λέω μέσα μου- τι μου κάνουνε;". Επαναλήφθηκε η ίδια σκηνή και πλέον να με πνίγουν τα δάκρυα, να κοντανασαίνω κι αυτές να μην μπορούν να βρουν το σημείο επειδή ήταν χοντρό και η βελόνα μικρή!
- Να δοκιμάσουμε με ξυλοκαΐνη, για να μην πονάει και η γυναίκα, ακούω μια άλλη φωνή πίσω μου.
Και δος του πίεση ο τραυματιοφορέας και η ρημάδα η βελόνα να μην λέει να μεγαλώσει για να με πιάσει η ξυλοκαΐνη! 
Η βελόνα ήταν μικρή και δεν έφτανε όσο έπρεπε ώστε να γίνει η ένεση εκεί που έπρεπε, μου δικαιολογήθηκε η αναισθησιολόγος, η δε γυναικολόγος εκείνη την στιγμή πετούσε γάντια και ούτε που έκανε έναν κόπο να έρθει να μου μιλήσει να μου εξηγήσει. Αυτά που έπρεπε να μου πει εκείνη μου τα έλεγε η αναισθησιολόγος!
- Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να προχωρήσουμε και με αυτή την λύση. Θα πρέπει καλή μου να πας Αθήνα, όπου υπάρχουν τα μηχανήματα που βοηθάνε όλες τις περιπτώσεις. Και δεν θα ταλαιπωρηθείς όπως εδώ και θα τελειώσεις γρήγορα.
 Έτοιμη ήμουν να της πω, να προμηθευτούν σακοράφες για φάλαινες σαν εμένα. Κρατήθηκα όμως γιατί είχα τους πόνους μου. Και φυσικά κανείς δεν ζήτησε ένα "συγγνώμη" για την όλη ταλαιπωρία και όσα άκουγα εκεί μέσα και με πίκραναν! Μου απολύμαναν το "σουρωτήρι" στην μέση μου και κλείνουν το σημείο με αυτοκόλλητη γάζα. Με βοηθάνε να ξαπλώσω, με σκεπάζουν γιατί κρύωνα και μαζί με τον ορό προστέθηκε κι ένας μικρότερος που μάλλον ήταν αντιβίωση (με έχει τρελάνει ξηροστομία απ' το απόγευμα μέχρι τώρα που γράφω).
Και πλέον με αφήνουν στο χειρουργικό τραπέζι μέχρι να εμφανιστεί ο τραυματιοφορέας για να με παραλάβει, αφού είχε πάει να φέρει άλλο περιστατικό.
Κλείνουν τις λάμπες που είναι πάνω απ'το χειρουργικό τραπέζι, μου βγάζει το έξτρα φιαλίδιο με ορό κι αντιβίωση που ήπιε πλέον ο οργανισμός μου και με αφήνουν να χαλαρώσω. Τα τσιμπήματα ώρες ώρες μου δημιουργούσαν ενοχλήσεις πίσω στη μέση.
Μεταφέρθηκα έπειτα από κάνα μισάωρο στο κρεβάτι μου. Ο αδερφός μου απόρησε όταν του είπα τι συνέβη στο χειρουργείο. Ήρθε η μια νοσοκόμα-μαία της κλινικής και με ρώτησε τι ακριβώς έγινε. Τα νέα μεταφέρθηκαν κάτω στην κλινική εγκαίρως και τα ήξερε ήδη απλά περίμενε επιβεβαίωση. Μου πρότεινε να φωνάξω την προϊσταμένη και να της τα πω.
Και τι θα γινόταν; Τι θα άλλαζε; Μου είπε πως πρέπει κάποια πράγματα να μπαίνουν στην  θέση τους. Δεν αντιλέγω -της λέω- όμως θα πιστέψουν εμένα ή θα πιστέψουν όσα θα πουν όσοι ήταν επάνω; Μία ενάντια σε 7 ανθρώπους; Εγώ θα φύγω θα πάω σπίτι μου, οι υπόλοιποι δεν θα ρίσκαραν την θέση τους έτσι ακόμη και καταγγελία να έκανα για την απαράδεκτη ρατσιστική συμπεριφορά τους απέναντί μου.
Ο αδερφός μου δε είχε εκνευριστεί και έλεγε της νοσοκόμας έξω ότι "είμαι αδερφός της, αν ήταν γυναίκα μου ήξερα εγώ πως θα την τακτοποιούσα την κατάσταση και που θα βρίσκονταν ο καθένας τους".
Και σκεφτόμουν, δηλαδή επειδή είμαι αδερφή παύω από συγγενικό πρόσωπο; Τόσο άκυρος κι ο αδερφός μου εκείνη την στιγμή. Πρέπει κάποια στιγμή αργότερα να την κατάλαβε την μαλακία του και μου πρότεινε να μιλήσω με την γυναίκα του και να κανονίσουμε -αν το θέλω κι εγώ η ίδια- να πάμε στο γυναικολόγο της στο Έλενα, που την πρόσεξε αρκετά (τόσο στην πορεία της εγκυμοσύνης της αλλά και στην αφαίρεση ινομυώματος προ της εγκυμοσύνης).
Μου έβγαλαν τον ορό, ο ειδικευόμενος γυναικολόγος μου πρότεινε σήμερα να μην έκανα τίποτε αλλά έμενα όσο μπορούσα ξάπλα για κάποιες ώρες και σε περίπτωση πόνου να πιω κάνα ντεπόν.
Πήγαμε στο γραφείο κινήσεως έδωσα το εξιτήριο και μου έδωσαν το βιβλιάριο.  Με ρώτησαν αν όλα πήγαν καλά και τους είπα: επειδή είμαι χοντρή και κάνω άπνοιες δεν μπορούσαν να προχωρήσουν την απόξεση". Έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Τους εξήγησα βέβαια τι είχε συμβεί και μου πρότειναν να κάνω καταγγελία. Που όμως; Σε μια διοίκηση που βρωμάει και ζέχνει κατά τις φήμες που κυκλοφορούν; Γιατί δίκιο ο ασθενής σπάνια βρίσκει.

Αυτά τα ολίγα... Από Δευτέρα και πάλι στα γνωστά μου! Για την ώρα ξεκούραση απ'την περιπέτεια και χαλάρωση.

Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

2η συνάντηση με τον χειρουργό

8:30 το πρωί ήταν το προγραμματισμένο μου ραντεβού με τον χειρουργό.
Πήρα λοιπόν το πρώτο πρωϊνό τρένο -γιατί ο ΟΣΕ έχει κάνει τις γραμμές του να μην εκφραστώ και μας αναγκάζουν τους επιβάτες από Χαλκίδα να κατεβαίνουμε στην Οινόη για να πέρνουμε άλλο τρένο- και ήμουν στην ώρα μου παραδόξως. 7:30 το πρωί ακριβώς μπροστά στο γραφείο 25 για να βγάλω το εισιτήριό μου.
Θεώρησα πως αυτή την φορά θα υπήρχε συνέπεια από πλευράς γιατρού στο τακτικό ραντεβού στα εξωτερικά. Αμ, δε! Για άλλη μια φορά ο γιατρός εδέησε να φανεί στο ιατρείο κάπου στις 11:30.
Τέλος πάντων. Του δείχνω τις εξετάσεις. Και κοντοστάθηκε στην γυναικολογική που υπάρχει το επιπλέον ινομύωμα και ο πολύποδας. Με ρώτησε αν έχω κανονίσει για την αφαίρεσή τους και πότε. Του απάντησα πως την Παρασκευή έχω προγραμματίσει να γίνει απόξεση. "Α! Πολύ ωραία!". Και πάνω που περίμενα να μου μιλήσει για το χειρουργείο, τα υπέρ και τα κατά, ποιά είναι ιδανική επέμβαση για την περίπτωσή μου, δεν μου έλεγε τίποτε: "Δεν μπορώ να σου πω το οτιδήποτε αν δεν έχω μπροστά μου το αποτέλεσμα της βιοψίας. Όχι ότι είναι κάτι ανησυχητικό, αλλά αν στην περίπτωση ο πολύποδας είναι κακοήθης δεν μπορεί να γίνει χειρουργείο παχυσαρκίας". Μα γιατρέ... Δεν ήθελε να ακούσει κάτι παραπάνω κι επέμενε πως πρέπει να τελειώσω και με αυτή την εκκρεμότητα. Τον ρώτησα αν χρειαζόταν να αγοράσω μηχάνημα και μάσκα λόγω των απνοιών που κάνω και του είπα τι μου είπε ο πνευμονολόγος.
"Θα πας να πετάξεις 1000 ευρώ για μια αναπνευστική συσκευή όταν μετά το χειρουργείο θα σου είναι άχρηστη;". Μα 1000 ευρώ δεν υπάρχουν, του λέω, που να βρω χρήματα να αποκτήσω μια τέτοια συσκευή και να πληρώσω το ποσό συμμετοχής που μου αναλογεί (τελικά 250 ευρώ είναι η συμμετοχή κι όχι 50 που νόμιζα).
Τέλος πάντων, ο γιατρός πλέον θα με περιμένει με το συμπέρασμα της βιοψίας πριν πάμε στο επόμενο βήμα.

30 Σεπτεμβρίου έκλεισα ραντεβού για την γαστροσκόπηση. Αρκετά πίσω μεν, αλλά θα έχω το χρονικό περιθώριο πως αν δεν καταλήξω στο χειρουργείο παχυσαρκίας να το ακυρώσω!

Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

Άπνοια!

Άπνοια στην Αθήνα λόγω ζέστης, άπνοια κι εγώ! Αυτό το αποτέλεσμα έδειξαν οι εξετάσεις της μελέτης ύπνου. Κάνω 26 άπνοιες στην ώρα. Καθόλου μικρός αριθμός κατά την γνώμη μου. Κι ο γιατρός που μίλησα στον Ευαγγελισμό μου πρότεινε ως λύση την χρήση μάσκας στον ύπνο. Θα με βοηθήσει αρκετά μεν, αλλά το κόστος; Το ΙΚΑ καλύπτει το 75% απ'την αγορά της μάσκας. Απογοητεύτηκα απ'το κόστος της, αλλά και τα 50 ευρώ (τόσο μου αναλογεί να πληρώσω εγώ απ'την τσέπη μου) που πρέπει να πληρώσω εγώ για να την αποκτήσω δεν τα έχω στην διάθεσή μου, δυστυχώς. Θα πρέπει να το συζητήσω με την "επιτροπή γονεϊκού ΕΣΠΑ" και να αποφασίσουμε.
Ο γιατρός μου είπε πως η μάσκα θα με βοηθήσει πολύ αν την χρησιμοποιήσω 3 εβδομάδες συνεχώς και έπειτα να μπορώ κάποια βράδια να κοιμάμαι χωρίς αυτή!
Κάπου με απογοήτευσε λίγο ο πνευμονολόγος γιατί μου είπε πως αφού η εξέταση έγινε για χειρουργείο παχυσαρκίας ίσως να υπάρξει πρόβλημα από πλευράς αναισθησιολόγων. Με ρώτησε πόσο σύντομα είναι το χειρουργείο. Του εξήγησα πως έχω δρόμο να κάνω ακόμη γιατί πρέπει να περάσω κι από επιτροπή στο ΙΚΑ. Κι εκεί με ενθάρρυνε πάλι, πως έχω τον χρόνο να αρχίσω την θεραπεία μου με μάσκα.

Γενικά σήμερα λόγω απεργίας είχα και μια ταλαιπωρία στο πήγαιν' έλα Χαλκίδα-Αθήνα-Χαλκίδα, αλλά οκ. Στο ραντεβού καθυστέρησα 10' (άλλωστε καθυστέρησε και το δρομολόγιο του τρένου) αλλά πέρασα αμέσως, γιατί όταν εμφανίστηκα η γραμματέας μου έδωσε τις εξετάσεις και μετά από 10' με φώναξε ο γιατρός στο ιατρείο του!

Εν αναμονή τώρα για το ραντεβού της Δευτέρας με τον χειρουργό!

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2014

Νέα ραντεβού!

Καλή εβδομάδα!
Ένα πράγμα που με εκνευρίζει είναι ότι ενώ μπαίνεις στην ιστοσελίδα νοσοκομείου βλέπεις ποιές ειδικότητες γιατρών πλαισιώνουν τα εξωτερικά του ιατρεία, όταν τηλεφωνείς να κλείσεις ραντεβού για κάποιο συγκεκριμένο σου λένε ότι δεν υπάρχει! Δεν είναι γελοίο; Τηλεφώνησα στο νοσοκομείο και μίλησα τελικά με την γραμματεία των εξωτερικών ιατρείων και ρωτάω αν υπάρχει γαστρεντερολογικό ιατρείο στα εξωτερικά, η απάντηση ήταν θετική. Λέω πως απ'το 1535 που προσπαθώ να κλείσω ραντεβού δεν υπήρχε ώστε να το κλείσω, "θα πείτε για το ιατρείο ενδοσκοπήσεων". Εμ, καλή μου που να ξέρει ο άλλος; Τέλος πάντων η ιστοσελίδα του νοσοκομείου μας έχει πληροφορίες εντελώς γενικές και λιγότερο επεξηγηματικές.
Τέλος πάντων, πάμε στα νεώτερα: μεθαύριο Τετάρτη κατεβαίνω πάλι στον Ευαγγελισμό. Βγήκαν τα αποτελέσματα ύπνου, οπότε θα τα παραλάβω από εκεί και θα ενημερωθώ από την γιατρό για το τι δείχνουν. 
Είπα πως  αφού Τετάρτη θα κατέβω Αθήνα, μήπως μπορούσα να δω και τον χειρουργό ώστε να είναι ένα το ταξίδι. Κλείνω ραντεβού στο 1535 και είναι για την ερχόμενη Δευτέρα πρωί-πρωί στις 8:30 (άντε να πω... 11:30 όπως είχε γίνει στο πρώτο ραντεβού με τον χειρουργό). Τηλεφωνώ στον Ευαγγελισμό και μιλάω με την νοσοκόμα του ιατρείου νοσογόνου παχυσαρκίας και της είπα πως αφού κατεβαίνω για να πάρω τα αποτελέσματα ύπνου μήπως μπορούσα να δω τον χειρουργό έχοντας μαζί μου όλες τις εξετάσεις που μου ζήτησε. Με ρώτησε η νοσοκόμα αν είχα κλείσει ραντεβού. Της είπα ναι κι ότι είναι την Δευτέρα και είπα μήπως συνδυαζόταν έτσι ώστε να μην ξανακάνω ταξίδι για τον χειρουργό. Δεν γίνετε να αλλάξω ραντεβού. Ακόμη και με τηλεφωνήτρια που μίλησα στο 1535 στην "Τροποποίηση" κι από εκεί δεν γινόταν γιατί ήδη το πρόγραμμα των προγραμματισμένων ραντεβού αυτής της εβδομάδας είχαν φύγει για το ιατρείο. Έτσι θα κάνω διπλό ταξίδι! 

Ναι είμαι στο τέλος σχεδόν. Μένει η γαστροσκόπηση για το ΙΚΑ, αποστολή των εξετάσεων σε αυτό κι αναμονή έπειτα να περάσω από την επιτροπή του. Λέω τώρα εγώ!

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014

Απόξεση σε αναμονή!

Χθες το πρωί είχα ραντεβού στο γυναικολογικό του νοσοκομείου μας. Είχα και μια τύχη όμως άλλο πράγμα!
Πήγα σχετικά νωρίς γιατί στην αναμονή των εισιτηρίων γίνεται ένας χαμός και φυσικά η σειρά του καθενός αργεί να έρθει και φτάνει σε σημείο να ξεπερνά ακόμη την ώρα σε αναμονή! Πάω λοιπόν κοιτάζω την ηλεκτρονική πινακίδα το νούμερο που έγραφε ήταν το 161. Βγάζω χαρτάκι για σειρά προτεραιότητας και είχα το 174. Δίπλα στο μηχάνημα υπήρχε καλαθάκι για να πετάς τα περίσσια μη εκτυπωμένα χαρτάκια που βγάζει το μηχάνημα ή τυχόν νούμερα που έχουν περάσει. Σαν να μου έκλεισε το μάτι... 161. Μπα λέω θα είναι από χθες. Το πιάνω, είχε την σωστή ημερομηνία, άρα ήταν η σειρά μου να περάσω γραμμένη στον ηλεκτρονικό πίνακα! Πάω στον γκισέ! Ρωτάω την κυρία που στεκόταν μπροστά τι νούμερο είχε και μου είπε το 160. Τελειώνει κι έρχεται η σειρά. Βγάζω το εισιτήριο, πληρώνω το πεντάευρο κι ήμουν έτοιμη για το γυναικολογικό. Ούτε αναμονή στα εισιτήρια ούτε τίποτε. Μπαμ-μπαμ!!! 
Πάω στο ιατρείο κάθομαι και περιμένω. 5' αναμονή. Βγαίνει έξω μια άλλη γυναίκα που είχε ραντεβού και μπαίνω εγώ. Η ώρα ήταν 11 και το ραντεβού μου ήταν για τις 11:40! Τέλος πάντων...
Δύο ειδικευόμενοι γιατροί ήταν μέσα. Σε αυτούς και η Κατερίνα που ξέρει πλέον το ιστορικό μου. Τους έδειξα την καλλιέργεια ούρων που ήταν στείρα, δηλαδή καθαρή και τους έδειξα και τη διάγνωση απ'τον ενδοκολπικό υπέρηχο που έκανα στο Αλεξάνδρα.
Μάλιστα.. μάλιστα.. μάλιστα... πάμε για απόξεση λοιπόν.. Είστε σε εμμηνόπαυση; Ναι. Είχατε αιμορραγία, εκτός από κανονική περίοδο; Ναι. Θα πρέπει λοιπόν να κάνουμε απόξεση για να αφαιρεθεί ο πολύποδας -να τον στείλουμε και για βιοψία να δούμε τι θα μας δείξει- και μαζί θα αφαιρεθεί και το ένα ινομύωμα που είναι στο ίδιο σημείο, ελάτε αύριο να σας δει η επιμελήτρια γιατί εμείς ως ειδικευόμενοι δεν μπορούμε να χρεωθούμε μια τέτοια επέμβαση, εντάξει; Εντάξει.
9:30 σήμερα το πρωί ήμουν στο νοσοκομείο στην γυναικολογική κλινική για να μιλήσω με την επιμελήτρια. Βρισκόταν μέσα στο γραφείο των νοσοκόμων και επειδή δίπλα της στεκόταν ο ειδικευόμενος γιατρός που μου είπε για την απόξεση, όταν χτύπησα το τζάμι και του υπενθύμισα τον λόγο της άφιξής μου, μίλησε στην γιατρό -η οποία απλά μου έριξε μια ματιά αδιάφορη- και μετά ήρθε ο ίδιος να μου πει την ημερομηνία και να μου γράψει το εισιτήριο για την εισαγωγή.
18 Ιουλίου, στις 7:30 το πρωί θα πρέπει να βρίσκομαι στην κλινική για την προετοιμασία. Η διαδικασία διαρκεί 10' και θα μου την κάνουν έχοντας με σε μέθη. Όταν τελειώσουν κάποια στιγμή θα με ξυπνήσουν για να επιστρέψω στο σπίτι.
Προσωπικά από χθες έχω αγχωθεί. Είναι κάτι καινούριο για μένα και η εμπειρία του χειρουργείου καινούρια. Κατά περίεργο τρόπο δεν έχω αγχωθεί για το χειρουργείο της παχυσαρκίας που γίνεται λαπαροσκοπικά, αλλά το ότι θα γίνει απόξεση με έχει τρομάξει. Διάβασα και κάποιες πληροφορίες πως τραυματίζεται η μήτρα απ' την απόξεση, πως καλό είναι πολύποδες και ινομυώματα να αφαιρούνται υστεροσκοπικά κι όχι με απόξεση και γενικά πια δεν ξέρω πως τελικά θα βγω από κει μέσα και τι κουσούρι ίσως μου αφήσει.
Εύχομαι να πάει καλά!

Τετάρτη 2 Ιουλίου 2014

Η αλλαγμένη Βούλα

Με την κολλητή μου χθες αποφασίσαμε να πάμε για καφεδάκι. Του πούστη δηλαδή! Οικονομία, οικονομία και κόντρα οικονομία σε όλα και παντού και για έναν καφέ να βγω να τον πιω πάλι τον σκέφτομαι. Μου την βίδωσε λοιπόν, τηλεφωνώ στην κολλητή της λέω "είσαι;". Δέχθηκε. Για να πω και την αλήθεια είχαμε  να βγούμε οι δυο μας απ' τον καιρό που ήμασταν κοριτσάκια, ελεύθερα κι ανέμελα.
Τηλεφωνήσαμε και στην Βούλα να έρθει για να συμπληρωθεί η εικόνα και το τρίο!

Η Βούλα ήταν αλλαγμένη. Απ' την εικόνα της "τρίφυλλης ντουλάπας" πλέον ανήκει στην κατηγορία των "φυσιολογικά" παχουλών γυναικών. 35 κιλά απώλεια και συνεχίζει! Η ίδια δε ενθουσιασμένη. Τόσο που με είδε μετά από πολύ καιρό, όσο κι απ' το αποτέλεσμα που της χαρίζει η επέμβαση της.
Εγχειρίστηκε στο Ιπποκράτειο, δεν έκανε γαστρικό μανίκι αλλά γαστρική παράκαμψη. Ο γιατρός της πρότεινε αυτού του τύπου χειρουργείο ώστε να έχει μια μόνιμη και σταθερή απώλεια. Το "μανίκι" της είπε πως μπορεί μεν να κόβεται το στομάχι, υπάρχει δε περίπτωση με τα χρόνια να χαλαρώσει και να δημιουργηθεί και πάλι ένα υποτυπώδες στομάχι. Μου τόνισε πως το ΙΚΑ καλύπτει τα πάντα, όπως και τις πλαστικές μετά την ολική απώλεια. Ο δε γιατρός της ζήτησε να κάνει όλες κι όλες τρεις εξετάσεις, του τις πήγε και τις είδε κι έπειτα τις έστειλε στο ΙΚΑ για να πάρει έγκριση. Μετά από ένα μήνα της τηλεφώνησαν να περάσει από επιτροπή. Πήρε το "οκ", ενημέρωσε  τον γιατρό και μπήκε σε λίστα αναμονής. Δεν ήξερε πότε θα χειρουργηθεί. Της είχε δώσε ένα χρονικό περιθώριο κάποιων μηνών και τελικά από κει που δεν το περίμενε ακυρώθηκε ένα προγραμματισμένο χειρουργείο και της τηλεφώνησαν να πάει. Άμα έχεις τύχη!

Όλα πήγαν καλά. Την πρώτη μέρα ήπιε τσάι. Δεν της άρεσε το άγευστο σκεύασμα που σερβίρουν στο νοσοκομείο για τσάι, όχι τίποτε άλλο σκέτο είναι και στυφό. Ρώτησε τον γιατρό αν μπορούσε να το πιει με λίγη ζάχαρη. Ο γιατρός της είπε επί λέξη: "μπορείς να πιεις ότι θες, με ότι θες μέσα, αλλά με αργό ρυθμό ώστε να μην κάνεις εμετό". Την ίδια απάντηση της έδωσε ο γιατρός όταν την άλλη μέρα της έφεραν να πιει κοτόζουμο ανάλατο (ήθελε να βάλει λίγο αλάτι μέσα για να δώσει λίγη γεύση).
Οτιδήποτε  χρειάστηκε από φάρμακα και πρωτεΐνες της τα κάλυπτε το ΙΚΑ. Μόνο που τελικά με τις πρωτεΐνες επειδή είναι πανάκριβες (περίπου 500 ευρώ η συσκευασία) το ΙΚΑ δεν μπορεί να καλύψει όλες τις ανάγκες (αυτό προσωπικά δεν μπορώ να το επιβεβαιώσω εγώ, δεν το γνωρίζω και ίσως το μάθω όταν έρθει και η δική μου η σειρά). Στο φαρμακείο που αγόραζε τις πρωτεΐνες τις πρότειναν φθηνότερες λύσεις για να καλύψει προσωρινά την ανάγκη για πρωτεΐνη (μέχρι που θα άρχιζε να τρώει στερεά τροφή) με σπιρουλίνα ή ιπποφαές. 
Έκανε διατροφικά ότι της είπε ο γιατρός και πλέον είναι στην φάση που τρώει τα πάντα, σε ελάχιστη ποσότητα σε 5 μικρά γεύματα την ημέρα. Δεν της αρέσει που πρέπει απαραιτήτως να τρώει 5 φορές την ημέρα, αλλά έχει συμβιβαστεί γιατί είναι αυστηρή εντολή γιατρού.
Της είπα και για το δικό μου τρέξιμο, της είπα τι εξετάσεις μου ζήτησε εμένα ο γιατρός και της φάνηκε περίεργο που τελικά ο κάθε γιατρός ζητά και διαφορετικές εξετάσεις. Χειρουργείο παχυσαρκίας έχουν κάνει και αρκετοί απ' την γειτονιά της και σε αυτούς οι γιατροί ζητούσαν άλλες εξετάσεις να κάνουν!
Απ' τον ενθουσιασμό της η Βούλα ήθελε να μου δώσει όλες τις πληροφορίες που χρειαζόταν. Μου είπε ποιός ήταν ο γιατρός και μου πρότεινε να πάω να τον επισκεφθώ. Μόνο που εγώ 70 ευρώ για να τα δώσω για επίσκεψη σε απογευματινό ιατρείο, δεν τα έχω διαθέσιμα και δεν θέλω να ζητήσω δανεικά απ' τους γονείς μου. Αν κρίνω απ' τα καλά λόγια της Βούλας για τον γιατρό της, ο γιατρός που είδα εγώ στον Ευαγγελισμό στο πρωϊνό τακτικό ιατρείο επί της ουσίας με "ξεπέταξε".
Κρατάω τον ενθουσιασμό της παλιάς μου φίλης και φυσικά μου πρότεινε να της τηλεφωνώ όταν κι όποτε χρειάζομαι πληροφορίες, δίνοντας μου και την πιθανότητα -να την έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου- να πάω να βρω τον γιατρό της χωρίς δεύτερη σκέψη.

Η αλήθεια είναι πως ο ενθουσιασμός της Βούλας μου έδωσε λίγη αισιοδοξία για να δω τον εαυτό μου χωρίς περιττά κιλά, αλλά πάντα δεν φεύγει η σκέψη απ' τον κεφάλι μου πως θα φτάσω στην πηγή αλλά δεν θα πιω νερό. Κι αυτό επειδή μπήκαμε στον Ιούλη κι ενώ  αυτή την βδομάδα περίμενα να με ειδοποιήσουν για να πάρω τα αποτελέσματα ύπνου, τελικά δεν είναι έτοιμα και θα με ειδοποιήσουν την άλλη εβδομάδα. Κι όταν καθυστερούν αποτελέσματα να βγουν αυτό είναι μείον στο ασφαλιστικό χρονικό μου περιθώριο! Και δεν είναι καλό να σου τρώνε το χρόνο έτσι!