Γαστροσκόπηση

Χθες ένιωθα κάπως κουρασμένη απ'το ταξίδι, οπότε άραξα στον καναπέ και χάζευα τηλεόραση. Αργά το απόγευμα που άνοιξα τον υπολογιστή επειδή είχα ένα πρόβλημα που κάποια προγράμματα δεν έλεγαν να ανοίξουν, χρειάστηκε να κάνω έναν πλήρες έλεγχο με κάποιο πρόγραμμα για ιούς και "τρώες" μπας και κατάφερνα να κάνω την δουλειά μου! Και πήρε μέχρι αργά ο έλεγχος που εγώ νύσταξα έκλεισα το λαπτοπ και πήγα για ύπνο, γιατί δεν άντεχα!

Από την προηγούμενη μέρα το μεσημέρι εγώ ήμουν νηστική, το πρωί δεν ήπια ούτε καφέ ίσα ίσα λίγο νερό για να πιω το χάπι. Η γαστροσκόπηση θέλει το στομάχι άδειο!

Την έκανα σε ιδιωτική κλινική στην Αθήνα, στον Λευκό Σταυρό. Χωρίς μέθη. Περίμενα να είναι κάτι τραγικό, να τραβήξω των παθών μου τον τάραχο, αλλά ίσα ίσα που ήταν μόνο μια ενόχληση στον λαιμό και τίποτε άλλο.

Ο γιατρός ο κ. Οικονόμου ήταν θαυμάσιος και με αρκετή δόση του χιούμορ ώστε να αισθανθώ άνετα και η εξέταση να γίνει επίσης χωρίς προβλήματα. Η δε νοσοκόμα της μονάδας του επίσης άξια, από τις νοσοκόμες εκείνες που σπάνια βλέπεις όσον αφορά την συμπεριφορά και την αντιμετώπιση ενός ασθενή. 

Αφού πλήρωσα την συμμετοχή μου στη γραμματεία-εξωτερικά ιατρεία της κλινικής ανέβηκα στον όροφο που είναι η μονάδα ενδοσκοπήσεων. Περίμενα για λίγη ώρα, με υποδέχθηκε ο γιατρός, του έδωσα τα χαρτιά, συμπλήρωσα κάποια κενά σε αυτά, με ρώτησε για ποιό σκοπό έκανα την εξέταση και του είπα. Με ρώτησε που θα κάνω το χειρουργείο παχυσαρκίας και ποιός χειρουργός θα κάνει την επέμβαση.

"Εντάξει Μαρία, πήγαινε λίγο έξω μέχρι να βγει το προηγούμενο θύμα και θα μπεις εσύ"! Γέλασα με το μαύρο χιούμορ του, όπως το ίδιο έκανε κι όταν ήρθε η ώρα να μου βάλει το γαστροσκόπιο στον λαιμό, προσπαθώντας να με φοβίσει για την επιλογή μου να κάνω την εξέταση χωρίς μέθη.

Όταν πηγαίνουμε λοιπόν για γαστροσκόπηση δεν πάμε με το σκεπτικό πως είναι κάποιο βασανιστήριο. Διάβασα ουκ ολίγα σχόλια που έλεγαν "ούτε στον εχθρό μου". Αναρωτιόμουν αν ήταν τόσο βασανιστική εξέταση που από μόνη της η ξυλοκαίνη στον λαιμό δεν βοηθάει και έχει τέτοιο "άγριο" αποτέλεσμα που να επιμένουν να γίνει η εξέταση με μέθη.

Διάβασα λοιπόν πως η εξέταση γίνεται με 3 τρόπους ανάλογα την περίπτωση ασθενή: με ξυλοκαίνη ως τοπική αναισθησία, με μέθη ή με πλήρη νάρκωση. Συνήθως οι γιατροί για διευκόλυνση δική τους προτείνουν την μέθη, ώστε ο κάθε ασθενής να μην αντιδράσει βίαια στην εισαγωγή του γαστροσκοπίου μην τυχόν και τραυματίσει τον οισοφάγο του (όχι να αντιδράσει με βία στον γιατρό).

Εγώ λοιπόν επέλεξα την εξέταση μόνο με την ξυλοκαίνη, η δε νοσοκόμα μου είχε ήδη περάσει πεταλούδα στη φλέβα και φαντάζομαι ότι αν τυχόν εγώ αντιδρούσα κάπως περίεργα θα μου έκαναν μέθη, αλλά μπήκε και προληπτικά μη τυχόν και συμβεί κάτι απρόοπτο. Έβαλε και το μανταλάκι στο δάχτυλο για να βλέπει και το οξυγόνο στο αίμα.

Μου ψέκασε τον λαιμό λοιπόν 2 φορές και μου ζήτησε να αρχίσω να καταπίνω. Να αφήνω το σάλιο μου να τραβάει το αναισθητικό προς τον οισοφάγο. Η αναισθησία έπιασε κι ένιωσα έναν λαιμό λες και είχα τις αμυγδαλές μου (όχι από πόνο, αλλά από ενόχληση που δεν μπορούσα να καταπιώ και τόσο καλά). Για άλλη μια φορά ψέκασε τον λαιμό μου άλλες 2 φορές και εγώ συνέχισα να καταπίνω.

Μου έβαλε οξυγόνο στην μύτη (μια απλή αναπνευστική συσκευή, όχι μάσκα), μου έβαλε και το ειδικό κόκκαλο να το κρατάω με τα δόντια κι ήρθε ο γιατρός. Μου ζητήθηκε να γυρίσω στο αριστερό πλευρό και η νοσοκόμα πίσω στην πλάτη μου έβαλε μαξιλάρι για κόντρα αλλά ήταν και αυτή πάνω απ'το κεφάλι μου να βοηθήσει το γιατρό αλλά κι εμένα σε οτιδήποτε συνέβαινε.

Με τις οδηγίες του έβαλε ο γιατρός το γαστροσκόπιο στο λαιμό μου χωρίς να το νιώσω. Η ξυλοκαίνη είχε κατέβει σε όλο σχεδόν τον οισοφάγο και η αίσθηση που είχα με το γαστροσκόπιο ήταν όπως σου κάθετε μια τροφή στο λαιμό και ξεροκαταπίνεις για να κατέβει. Ε, ξεροκατάπινα κι εγώ! Ούτε αίσθηση για εμετό είχα όπως είναι η κλασσική αντίδραση των περισσοτέρων κατά την εξέταση, ούτε τίποτε. Έπαιρνα όμως βαθιές ανάσες, ουσιαστική κίνηση αυτή και κυρίως δεν άφηνα το μυαλό να σκέφτεται την εξέταση. Άκουγα τις περιγραφές του γιατρού και κοιτούσα το μόνιτορ. Πέρασε με άνεση τον οισοφάγο, το στομάχι, μόνο μια ενόχληση είχα όταν κατέβηκε στο δωδεκαδάχτυλο. 

Το στομάχι βρέθηκε ολοκάθαρο, μόνο στο τέλος του οισοφάγου που στρίβει στο στομάχι βρέθηκαν κάποια "σπυράκια", τα οποία μου είπε πως με γαστροσκόπηση πάλι αφαιρούνται και γίνεται καυτηρίαση. Πήρε δείγματα για βιοψία. Σε 3 λεπτά είχα τελειώσει!

Η φίλη μου η Βούλα όταν την είχα ρωτήσει για την εξέταση γιατί εκεί είχε πάει κι αυτή μου πρότεινε να έχω μαζί μου και 2-3 σερβιέτες. Ίσως μη τυχόν και κατουριόμουνα απ'τον φόβο της εξέτασης και για να μην γίνω ρεζίλι να πάνε στην σερβιέτα τα κάτουρα!!!

Δεν χρειάστηκα σερβιέτα! Μόνο το χαρτοβάμβακο που μου έδωσε η νοσοκόμα γιατί βγαίνοντας το γαστροσκόπιο φτύνεις σάλιο, αρκετό σάλιο!

Αφού με "καθάρισε" απ'τα καλώδια και τις πεταλούδες η νοσοκόμα, περίμενα έξω να μου μιλήσει ο γιατρός για την εξέταση.

Το πρώτο που μου τόνισε ήταν πως κακώς ο γιατρός που μου έδωσε το παραπεμπτικό της γαστροσκόπησης την είχε ως απλή εξέταση, ειδικά όταν γίνεται πρώτη φορά και μάλιστα επειδή εμπλεκόταν και το χειρουργείο παχυσαρκίας για το οποιοδήποτε εύρημα γίνεται λήψη για βιοψία. Όπως κι έγινε. 

Μου τόνισε ότι το μείον της επέμβασης που θα γίνει σε μένα -μίνι γαστρική παράκαμψη- κι επειδή απομονώνεται το στομάχι, δεν μπορεί να γίνει γαστροσκόπηση, αν ήταν γαστρικό μανίκι δεν υπάρχει θέμα γίνεται άνετα. Γι'αυτό θα πρέπει να το ενημερώνουν  οι χειρουργοί και να λένε στους ασθενείς τους πως θα πρέπει να κάνουν γαστροσκόπηση με λήψη βιοψιών ώστε να αντιμετωπιστεί πρώτα το οποιοδήποτε εύρημα και μετά να γίνει η επέμβαση. Τον άκουσα με προσοχή θα έλεγα και είχε δίκιο.

Μου έδωσε η νοσοκόμα το κυπελάκι με τα δείγματα για βιοψία, τα οποία είχε σε φορμόλη ώστε να τα δώσω για έλεγχο όποτε εγώ ήθελα.

Μου ευχήθηκαν καλή επιτυχία στην επέμβαση και έφυγα. 

Έφυγα με αισιοδοξία, θα έλεγα και χαρούμενη που η περιπέτειά μου έφτασε σχεδόν στο τέλος της.